Sonra daha güzel olmuyor!

Mahallenin sokakları eskiden de dardı, yolun iki yanında tek katlı bahçeli evler vardı şimdi apartmanlar!

Cumartesi günü hava güzel olunca ellerim ceplerimde hani biraz kafam dağılır düşüncesi ile çıktım evden, yürüyorum...

Kalabalık, trafik, korna sesleri, ambulans sirenleri, telaş, trafik ışıklarını mesken tutmuş artık kanıksadığımız çokça görmezden geldiğimiz üstü başı dökülen Suriyeli çocuklar, geri planda durup sanki çocuklarla alakası yokmuş gibi davranan, çocukları bana göre zorla dilendiren ağabeyleri, babaları, bitip tükenmek bilmeyen alt yapı çalışmaları, iş makineleri...

Eskiden güzeldi bu şehir, bu mahalle!

Şimdi değil...

Tek katlı evlerden apartman hayatına geçerken neden kapalı garajlar yapılmadı çok katlı binaların altına?

Kimsenin aklına mı gelmedi, işine mi?

Bildiğin otopark tüm şehir!

Mahalle aralarında bir arabanın geçeceği boşluk ya var, ya yok. İnatçı birine tesadüf ettiğinde kim yol verecek, o mu sen mi?

Laf aramızda bugünlerde kimseye "git öteye" de denmiyor...Karşıdaki araçtan kimin ineceği belli değil! Azıcık "yol benim arkadaşım" desen, bakalım muhatabın anlayacak mı? Silahla mı inecek aracından satırla mı?

İşe giderken gazetelerin üçüncü sayfasına haber olmak da var; " Yol verme kavgası kanlı bitti!"

İkindide gömülür, bir hafta sonra unutulursun, b.k yoluna gidersin onu diyorum...

Şöyle bir görüntü getirin gözünüzün önüne; sokağın ortası kazılmış, çöp arabaları giremediği için çöp tenekeleri ağzına kadar dolu, pis bir koku var, apartman altındaki mahalle kahvesinin önüne sandalyeler atılmış, kahvede kimse yok, sigara içenlerin hepsi duman bulutunun altında dışarıda!

Soluklanmak için duruyorum, başka bir şehirde, gurbetteyim sanki, tanıdık kimse yok.

Sokağın eski yüzü aklımda, şimdiki haline bakıyorum...

Verdiğiniz rahatsızlık bitmiyor azizim!

Sonra daha güzel olmuyor!

Sonra yine kazıyorsunuz!

Sonra yine toprağın altına saklayacak bir şeyler buluyorsunuz!