Sonsuza dek...

Aklıma sen gelince gözlerim doluyor...
İsyan edesim geliyor. Herşeyi kırasım, her yeri yakasım geliyor içimden.
Tam isyanım dile gelecekken beni bir şeyler engelliyor.
Yapma diyor, isyan etme... Biri için kendini harap etme.
Sonra vazgeçiyorum isyandan, isyankâr olmaktan. Uyanıyorum gafletten.

Bakıyorum etrafıma; herşey var, herkes var... Ama sen yoksun.
Ah be gülüm! Olsun... Herşey istediğin gibi olsun.

Bırak, benim gülüm solsun.
Bırak, bu garip sensiz olsun.
Bırak, sevdandan saçlarını yolsun.
Bırak, yüreği azapla dolsun.

Ama sen mutlu ol, sen gül yeter ki,
Eğer birgün hatırlarsan -hani olur ya, belki-...
Ve işte o zaman bil ki:

Bu sevda sonsuza dek böyle yaşanacak,
Bu âşık sonsuza dek aşkına yanacak...