Sonsuza dek elveda...

Daha dün sabah, seni sevgiyle uğurlamıştım kapıdan.

Nerden bilirdim ki,o güzel yüzünü son kez görüyordum...

Bana veda etmemiştin...Etseydin ağlarım diye mi korktun?

Ağlarım da sana manevi baskı yaparım diye mi çekindin?

Halbuki ben seni öyle seviyordum ki, senin mutluluğun için senden vazgeçmeyi bile hiç düşünmeden kabul ederdim. Ayrıca bana verdiğin o sevgi dolu yıllar için sana teşekkür de ederdim.

Şimdi bunları asla öğrenemeyeceksin...İçinde benimle ilgili hep sıkıntılar kalacak. Benimle ilgili acabalar, farkında olmadan seni yiyip bitirecek.

Bense bana bıraktığın hatıraları,bir müddet teker teker yaşayacağım.
Zaman içinde küllenecek duygularım. Hem belli mi olur belki yine severim birilerini kimbilir.
Belki beni, benim gibi sevecek birileri çıkar karşıma da, sana beni terkettiğin için minnet bile duyarım.

Dilerim gittiğin yerde mutlu olursun, pişmanlık sarmaz yüreğini...Dilerim beni hepten unutursun zira dönüşü olmaz bilirsin bendeki gidişlerin.

Bu sözlerimden sana kızdığımı sanma sakın, sadece tekrarları sevmem ben... İşte o yüzden izin veremem bırakılan yerden başlamayı. Dostum olursun da diyemem, sadece selamımı esirgemem. Hep içimde, bir köşede durursun ama artık itiraf da etmem...

Bu mektubu gıyabında sana yazıyorum, yazıyorum ki içimde kalmasın söyleyeceklerim ve denize bırakıyorum satırlarımı.Belki hiçbir zaman öğrenemeyeceksin ama tüm deniz şahit olacak duygularıma.

Sonsuza dek elveda...