Sonsuzluk

Namık Kemal'ler, Nazım'lar ve bütün kalemşörlere sonsuz sevgi ve saygıyla

Satırlar korkuttu insanları nedense?
Zincir oldu kalemler bileklere.
Vurdular duyguları, kalp yara aldı,
Ama hangi kurşun işler ki, düşüncelere.

Sürgün edildi bedenler, gönül gitmedi,
Dizeler umman oldu, ufuk bitmedi,
Dört duvar arasına hapsettiler sevgileri,
Kendileri yok olanlar, yok edemedi düşünceleri..

Onlar kalemiyle savaşan devlerdi,
İzlerini kalplere bırakarak gittiler
Işık hep korku oldu kaybolan gölgelere,
Her şeyi yok eden zaman bile dokunmadı düşüncelere.....

Cansın Erol