Şoray

Kanal 7 televizyonunda tiyatrocu Şoray Uzun’un bir programı var. Anadolu’yu geziyor, Anadolu insanıyla konuşuyor şakalar yapıyor yemeklerini yiyor. Genci, yaşlısı, kadını, erkeği hepsi onun şakalarına esprilerine alınmadan, aynı hoşgörü ve sevimlilikle karşılık veriyor. Kadınlar kızlar çoğu zaman kapalı ama kaç-göç yok; hiç çekinmiyorlar aynı rahatlıkla karşılık veriyor 70lik nineler, dedeler, 15lik genç kızlar, delikanlılar. Anadolu’nun gülen yüzünü doğallığını öyle güzel yansıtıyor ki bu program.

Ben denk gelirse seyrediyorum büyük bir keyifle ve içim ümitle doluyor. Ben ülkemi de insanlarımı da çok seviyorum ve asla bir başka ülkede yaşayamam diyorum. Anadoluda aslında bizim o hep artık kayboldu dediğimiz değerlerin halen yaşadığını, sevgi, saygı hoşgörü, tutucu ve yobaz olmayan dindarlığın Anadolu insanının doğal yaşamıyla bütünleştiğini biliyorum. Ben de yaşadım, gezdim, gözlemledim.

Diğer yandan cinayetler işleniyor tahamülsüz, sevgisiz, öfkeli, ikiyüzlü, satılık beyinler ve bedenler, en ufak bir mantık yürütemeyecek zekada yöneticiler. Yükselen değer para, iktidar, hırs, öfke. Yüreğim daralıyor. Ümitsizliğe düşüyorum. Bazı insanlar ve gazeteciler, insanların niçin bu kadar kendisi gibi düşünmeyenlere tahamülsüz ve sevgisiz, niçin bu kadar şiddet yanlısı olduğunu soruyor. Çeşitli komplo teorileri geliştirilebilir tabii ki. Eğer bir ülkede adalet (hem sosyal, hem de adli) yoksa, ülkede yönetimi eline geçirenler bu adaleti sağlamanın yollarını bilmiyorlarsa, yaşanan gelişmelerin hepsi doğal karşılanmalı, en azından şaşırılmamalı. Ne zamandan beri yönetim basiretsizliği zafiyeti güçsüzlüğü derin devlet oldu ben artık unuttum. Bu artık yönetim zafiyetinin sloganı oldu.

Bütün dünyayı saran küreselleşme dediğimiz canavar bizim gibi az gelişmiş ülkelerin büyük bir hızla sonunu hazırlıyor. Emperyalizmin mutlak zaferi. Süreç hızlandı. Biz neler oluyor diye bağrışırken, suçlu ve suçlular ararken kendi içimizde, bir Ortadoğu ülkesinin kaderine doğru hızla yuvarlanıyoruz daha iyi sömürülmek için. Atatürk'ün kurduğu Cumhuriyet öyle güçlü kurgulanmış ki, bu zamana kadar iyi dayandı. Türkiye’nin bu dalgalı denizdeki bozulan rotasını düzeltecek bir Atatürk'ümüz ne yazık ki yok.

Ülkem için ümit ve ümitsizliği birlikte yaşıyorum. Hem ülkemdeki insanlara güveniyorum, hem de karamsarlık denizinde boğuluyorum.