Sorun Şu ki Bayım

Bir haber geldi, bir haber, bir haber daha; gün kayboldu; itirazım var ya da yok ya da kim dinler beni?

Ben bu düşüncedeyim. Ben de şu düşüncedeyim. Ben bambaşka düşüncelerdeyim. Ya sen? Ben birinci taklayı attım, sen ikinciyi at, o üçüncüyü şey etsin, diğeri de artık devamını getirsin ona zahmet.

Ben böyle biliyordum, meğersem öyleymiş. Sen böyle diyorsun da, aslında onun aslı şöyleymiş. Ne öyle ne de şöyle böyle, onun aslı çoooook hötöylü mötöylü. Sorsak ona, şöyle mi böyle mi, yoksa böyle şöyle mi, daha olmadı, oldu; hötöylü mü mötöylü mü, ne?

Seyrediyorum. Baba anne yiyip içiyor, bebek mışıl mışıl uyuyor, eli ağzında. Gürültülü bir müzik çalıyor. Sesini kısıyorum. Baba ile anneye dönüp, sessiz olun diyorum, bebek uyuyor. Arkadaşlardan biri neydi o beeee!...diye bağırınca, yumruğu....Bebek uyandı ve bana göz kırpıp gülümsedi; iyi vuruştu ama, hadi bir dahaaaaa!...

Oturabilir miyim? diye sordu. Vıdı vıdı konuşmayacaksanız, evet. Yanımda sadece oturabilirsiniz. Kıpırdanmak yasak. Telefona dokunmak, asla! Uyuklamak yok! Popoyu bir sağa bir sola oynatmak kabul edilemez! Kıpırdamak yok! İç geçirmek, kendi kendine mırıl mırıl bir şeyler gevelemek, ı ıh! İnsan gibi oturacaksanız lafım yok! Okuyunuz yanımda. İç sesinizi dinleyiniz. Hayaller kurunuz. Başka bir evrene geçiniz. Lütfen gidiniz.

Bu ne kalabalık, şöyle bir yol verseniz de ben gaza basıp geçip gitsem, yoksa arkanızda yaşlanıp öleceğim beeeee!...

1. Not: Burnumu silip attım, bir daha burnumu silip attım, daha daha burnumu silip attım, silip attım burnumu; burun burun burun, vurun beni, ne çok burunlu bir hayat bu!?

2. Not:
Sorun şu ki bayım
çok sunuz
bizi bayıyorsunuz
sunumlarınız berbat
hayat zaten içinden çıkılmaz
bir de siz
koyu karanlıklar
çekilin aradan
aramızdan!.

Ş.Y.