- Kategori
- Şiir
Söz Uçacak
"Şiir olmasa, nasıl yazardım sırlarımı kimse görmeden?"
Cem Mumcu
küstüm ya sana / kendime de küsüm
dil altı kilit kelimeler
kabahati yok, yoksa kendimin
ve de yok ölümden başka dönüşsüz olmayan
çirkinliklerle bozulmuş yeryüzü resminin içinde
bir yok oluş duygusu peşimde
güngörmez yalnızlığa kapandım
geceyle birikiyor içimdekiler
ya yitip gidecekler çığ altında
ya da bir bıçak kanatacak ağzımı
zehir zıkkım dökülecekler satırlara
o zaman ölümlerden ölüm beğen
ya da şimdiden dökül içinden
düşsel bir varlıksın sen
kalemimin sivri ucunu
ne zaman istersem batırır dururum sana
aşk acıtmaktır biraz da
haydi durma, iskeleye çeyrek var
mutluluk, iz bırakmayacak kadar anlıktır
köpükler boğulur bir süre sonra
bakar kalırsın geminin ardında
/seni ben yarattım
ancak, yaşamak için gayret etmen gerek senin de/
hep bir yerde anlamını yitiren
günler geceler yaşamak seninle
düş yıkımına dönüşen ve git gide yitirilen
bir hayâl olman
bil ki, bitmeyen bir acı yaşatır bana
/yaşamın birikmiş ayrıntısını sende gizledim
geçmişin büyülü dokusu sende/
güneşin kararsız açıp kapamasından
gün deyip uzlaşamıyoruz bir türlü
ölümün bilinmez ülkesinden
uzak tut gözlerini ne olur
kaçışlarımızla /hiç dolmayacak
sesi olmayan bir sayfa olacak burası
azalan zamanda yitirilen yaşam renkleri
yüreğimdeki çarpıntıyı yansıtmaya yetmeyecek
ve yazılmayan söz uçacak
28 Mayıs 2010
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir