Söz uçar, yazı kalır

-Gölge batan bir güneşin karanlığında kaldı
ben bu senaryoyu daha önce yazmadım ki!-

Bütün saatlerin sustuğu bir andı, , ,

Çam ağaçlarının gölgesini severim ben, , , Koyu yeşil çam ağaçları...

Özlemlerimi dahi özlemek istemiyorum o gölgede,

Saatlerdir çalan bir ezgiyi, her başlangıcında yeni bir anlam yükleyerek mırıldanıyorum...

Yankılanmıyor...

Çünkü yüksek dağlara tırmanmak için vaktim yok, belki buna gücüm de yetmez...

Saatler susuyor,

Ben susuyorum,

Kaç zamandır görmediklerim susuyor,

Sen susuyorsun, , ,

Düşten yolculuklara çıkmak çığlığı var içimde,

Henüz hiçbiriniz uyanmamışken, uyandığınızda ise yokluğumu hissetmemişken, hissetmeyecekken...

Yollarda rüzgarın sesini, rüzgarın nefesini duyup, kahkahalar atmak, işte tam o anda bir hazine bulup koynumda saklamak istiyorum, biraz utangaç, biraz aç, , ,

Durgun bir denizin kıyısında dalga boyu bir yüreği hissedip, mis gibi kokan sözlerine inanmak istiyorum, , ,

Belki fikrimi çelmelisin, aklımı yitirmeden,

Uykumda sayıkladıklarımı vermelisin,

Korkmayı unutturmalı,

Aklımdan geçen, çoğaldıkça çoğalan sesimi dinlemelisin,

Aslolan hangisi diye sormadan

Başlangıç-son, hayal-gerçek, hatta doğru-yanlış olmadan...

Korkmayı unuttur bana Çocuk...

Hiç yaram yok sakın sarmaya kalkma, eski düşler bir söğüt ağacının gölgesinde, , ,

Çam ağaçlarının gölgesini severim ben, , , Koyu yeşil çam ağaçları...

Hiç yaram yok, sakın bana beni unutturma, , ,

Soluk aldığımda içime çektiğim, üzerime doğması için gölgede beklediğim güneşin aydınlığı olmalı...

Zamanı gelince, bütün saatlerin sustuğu anı sen de yaşa, , ,

Bir şartla “bende yaşa”...

O gölgede seni bekliyor olacağım ...

Copyright 2008 AYIŞIĞI®, Inc.

Tüm Hakları Korunmuştur.