Sözde çağdaş “Zamane”

Unutma, zamane, sabun köpüğü gibi kişilikler gerçek olan bir hayatın çoğunlukla kurbanları, hatta bilinçsiz de olsa düşmanı gibidirler arkadaşım.

Savaş olur, deprem olur, haklı isyanlar olur

Üç beş helâ l kuruş uğruna insanlar

Madenlerde, yollarda, inşaatlarda

Ve daha nice nice yerlerde, tarumar olur

Onların canları hâ lâ  sıkılmaz olur.

Kirli su, kokan tuz, çürüyen meyve misâ li, 'öz'lerini çoktan çürütmüşlerken, parmakları şıkırdamaya, gövdeleri raks etmeye, eğlenceleri kulakları tırmalamaya devam eder olur.

İnsanlık adına yeşeren her türlü umudun,

Berrak suyun, temiz tuzun

Ve taze meyvenin ayırdında olmaksızın

Sanki düşmanı gibidirler  onlar arkadaşım

Üzülür göründüklerinde gözyaşları sahtedir, duyguları ise kurmaca, sen aldırma! Mangalda kül bırakmazlar sorgulayıp yargılarken geçmişi... Çünkü kolaydır bu, gazaba uğramak sıfır ihtimal. Ama o an yaşananların hesabını asla ve asla soramazlar!

Sahte cesaretleri korkaklığı örtbas etmek içindir

Sürekli kırışır, beslenirler hep güçlülerin artıklarından

Oturdukları yumuşak yerlerden özgürlük, refah ve barış diler

Her vakit demokrasi dilenirler.

Karşılarında PC, avuç içlerinde IPod ve IPhone’lar... Onlar ki, avuç içi ekranları rengârenk, sanki birer ışıltılı, mucizevi yapraktırlar. Hışımla içine doldurup her türden bilgiyi sürekli bakınırlar. Ata yadigârı ne varsa ve eskiye dair geleneklerden gayrı... İyi hoş da, her an, her an bu olmaz ki. Eğrisi doğrusu, iyisi kötüsü, günahları sevaplarıyla gerçek bir insan iken ters bir evrimle tümüyle  in-sanal(sı) da olunmaz ki!

Bazen de kendi içlerine kaçar

Aşkı sevdayı bol tutarlar

Neymiş falımız çıksın halimiz diye

O kafeden bu kafeye kafelenirler

“Cam” arkası, yarı sanal-yarı gerçek gevşemeler

O da yetmezse gelsin “fitness”lar, “reiki”ler

Bil ki, hiç bir işe doğru düzgün el veremezler. 

Ama sadece gençler değil, çoğu yetişkin de "zamane" 

Oysa, haksızlıklar karşısında sustukça dilleri, tutulmayı, sızlamadıkça vicdanları, daha çok kararmayı ve  kızarmadıkça yüzleri, daha çok morarmayı maalesef hak ederler.

Unutma, tanı arkadaşım onları

Zamane, sabun köpüğü gibi uçucu kişilikleri

Bil ki, ilk fırsatta döner onlara

Talih de, kader de, ‘Tarih Ana’ da sırtlarını

Bir de unutma, çoluk çocuğuna söyle, öğütle; "kişiliğiniz yoksa diğer her şey hikâye"! Her insanın bir öyküsü vardır nihayetinde... Asaf üstadın dediği gibi... Ama asıl olan, her insanın bir şiirinin de olmasıdır, okunası, örnek alınası, insanlığa yol gösterici şiirler gibi…

 İ.Ersin Kabaoğlu,

2 Ocak 2011, Ankara