Şubat ayı ve biraz öncesi

Bilmiyorum kimlerin başında böyle bir dert vardır, gerçekten kimseden duymadım ve merak da etmiyorum. Umarım yoktur. Düşünün yılın bir ayı başına gelmedik iş kalmıyor, o ay gelecek diye korkuyorsun. Diğer aylar kendi halinda geçip gidiyor.

Korkunun ecele faydası yok ya, geliyor ve derdini çeke çeke getiriyor, çekiyorsun, bitti diyorsun, sonra öbür yıl geliyor, o ayı, şubatı getiriyor. Bu ayı kaldırmak, yok etmek gibi bir şansın yok zaten insan eliyle betimlenmiş, ocak, şubat filan falan.

Bazen sapmalar oluyor , şubattan üç gün , beş gün önce , on gün önce.

Hani var ya şimdi, çağırma gelmesin , biz onu önceden de büyüklerimizden duyup , öğrenmiştik.Asla yüksek sesle söylemiyorduk birbirimize, ’eyvah , şubat geliyor’ demiyorduk.Aklımızdan çıkmıyordu ama. Belki aklımızdan çıkarmalıydık. Bir şeyi aklınızdan çıkarma kontrolü elinizde mi, sanmıyorum, çoktan unuttuğunuz bir şey olmadık bir yerde önünüze çıkıp , alıp sizi götürmüyor mu?İstemiye istemiye yaşamıyor musunuz, geçmişteki o olmaz şeyleri?

Ya birimiz ameliyat oluyorduk, ya bir yaşlımız ölüyordu. Ya bebeğimizi kaybediyorduk, ya da işimizi .İflas mı, göç mü ararsınız, kalp spazmı ya da safra kesesi, fıtık ameliyatı mı, evimizden arsamızdan, arabamızdan olmak mı?Horoz bile kestirdim, ola ki tutar, depremden çıkmış bir aile verdirdim, matah bir şey gibi.

Ne olacak bu işin sonu diye merak ediyorduk, hafif atladığı yıllar, tamam bitiyor bu durum diye telkin ediyorduk.

‘Benim doğum günüm şubat’ ondan oluyor bu işler diyordu, içimden acaba, olabilir mi diye düşünüyor, dışımdan da ‘hiç olur mu, hepimize ait şeyler oluyor ‘ diyordum. Bir yıl önce...

Şubatın öncesindeydik, balığa gitmişlerdi, kış günü, motor yan yatınca , hep birlikte soğuk suya düşmüşler, çalışan motor hızla üstlerine gelip , onları biçecekken kurtulmuşlardı.

Bu olaydan bir yıl sonra yine şubat öncesi, cahil bir adam, kocaman bir kamyonun üstünde hız yaparak, bütün komplekslerinden teker teker kurtulacakken…

Artık şubat ayı ve öncesinde hiçbir şey olmuyor.