Süreç başlamaya görsün bir kere...

Bugün türban serbestliğini savunmanın ilericilik, aksine düşünmenin de gericilik miş gibi olduğu noktaya gelmiş bulunmaktayız.
Yani tam da "aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık" durumu.
Bu noktaya nasıl geldik/getirildik?

Cumhuriyeti ve Atatürk devrimlerini savunan, ülkenin aydın sosyal demokratları nasıl oluyor da gericilikle suçlanabilecek bir pozisyona düşüyorlar böyle?
Bu işte bir terslik var. Ama ne?

Kurtuluş Savaşımız, işgal altındaki bir ulusun dönemin gerici yönetiminin bütün umursamazlığına rağmen kendi kurtuluş mücadelesini kendi başına vermiş, kazanmış olması, ardından eski kötü günlere dönmemek için ayağa kalkması, yeni bir tarih yazma mücadelesidir.

Yani var olan geri kalmışlığı alt etmek üzere, ileri doğru hamlesidir.
Bu savaşı, önce sömürgeci batı devletlerine ve onun tetikçisi rolünü üstlenmiş yunanlılara, sonra da gericiliğe ve geri bırakılmışlığa karşı vermiştir.
Hilafetin kaldırılması, kılık kıyafet, eğitim ve ekonomideki reformlarla uygar yaşam yolunda önemli adımlar atılmıştır.Bu, biraz yukardandan gelen bir hareket olmasına rağmen halk içinde de kabul görmüş ve kısa zamanda başta büyük şehirler olmak üzere önemli ilerlemeler kaydedilmiştir. Bu hızlı değişimin halk tabanında kabul görmesinin en önemli aktörü de dönemin Köy Enstitüleri olmuştur. Ne çare ki, Sovyet Rusya'nın yanıbaşındaki, amerikan, israil ve daha bir sürü gizli servis ajanlarının ve karanlık güçlerin cirit attığı; petrol, dolar, silah pazarı topraklarda Köy Enstitülerinin yaşaması pek de mümkün olan bir şey değildi ve öyle de oldu. Batının soğuk savaş stratejisi gereği olarak desteklediği bir hareketle Köy Enstitülerinin kaldırılması, ülkede karşı devrimin en büyük ve ilk başarısı oldu ve ne yazık ki süreç bir biçimde geriye işlemeye başlamıştı artık. Ve şimdi gelinen nokta, ortada. İlerlemenin de, gerilemenin de sonu yok. Süreç başlamaya görsün bir kere...