Süreyya Berfe ve ''Sevgili Arkadaşım''ı bilir misiniz?

Milliyet Blog'da yazıyorum dediğim yakın arkadaşım, ''Süreyya Berfe ve Sevgili Arkadaşım hakkında yazdın mı? '' dediğinde, ''bugüne kadar yazmadım ama aklımda, yazacağım'' cevabını verdim unutmadığımı hatırlatarak. ''Eğer tanımayanlar, okumayanlar varsa, PAYLAŞ onlarla ''sevgili arkadaşım'' şiirini ki tanımış olsun, okusunlar. Kimbilir, belki onların da hafızalarına yer eder, onlar da severler'' deyince ''haklısın'' sözü çıktı dudaklarımdan içten bir tebessümle.

Süreyya Berfe adını, 1995 yılında, hediye edilen üç şiir kitabından birinde görerek tanıdım, ''Sevgili Arkadaşım'' şiiri ile birlikte. Aşıktım, daha bir ışıltılıydı gözlerim ve şiirler iyi arkadaşımdı, kelimelerin yetersiz kaldığı yerde, şarkılarla birlikte. ''Gözlerinin rengi gibi/ yüreğinin rengi gibi/ saçların da kendi renginde... Ama ben, ellerini gördüm önce/ Toplayan, düzelten, onaran ellerini. / Dokunduğuna soluk aldıran/ Telaşlı, usta, sevecen ellerini... Geç anladım ve inandım/ Her gün daha çok inanıyorum./ Ellerin, güzel işlerin karıncası/ Ellerin, ellerden bıkmış ellerime sığınak...'' diye başlıyordu ilk bölümü. Ben mi gördüm, ya da okumam için işaretlenenlerden miydi hatırlamıyorum ama bir çırpıda okudum önce. İki,üç derken, hafızamda yerini aldı sevginin, arkadaşlığın sembolü olarak. Sevinçte, hüzünde dilimdeydi ''sevgili arkadaşım''. Sonra, Süreyya Berfe'nin asıl adının Hikmet Süreyya Kanıpak olduğunu, öğretmen bir babası ve Atatürk'le kan bağı olduğunu öğrendim biyografisinden. Türküler, ağıtlar, Nazım Hikmet'ten esintiler ve içtenlik vardı şiirlerinde. Hatta bir şiiri vardı ki, ''Hepsi O Kadar'' adında Vedat Sakman ile Ece Ülker tarafından bestelenmiş.

Seviyorum Süreyya Berfe'yi ve ''Sevgili Arkadaşım'' öncelikli olmak üzere şiirlerini. Her aklıma geldiğinde teşekkür ediyorum, o kitabı hediye eden, bir zamanlar sevdiğim, şimdi en iyi arkadaşım olan sevgili dostuma, ''Sevgili Arkadaşım'' la başlayan satırlarda. Kimbilir, paylaştıkça başka sevenler de olacak ya da tersi zevkler ve renklerin farklılığından. Ve son olarak, yormadan, fazla zaman almadan paylaşmak istiyorum ikinci bölümden başlayarak.

''Yüzünün rengi gibi,

Dudaklarının rengi gibi,

Saçlarında kendi renginde.

Ama ben, özverini gördüm önce,

İçinden çavlan gibi dökülen özverini.

Hep koşan, yürümeyi bilmeyen.

Hesapsız, gücendirmeyen, saydam özverini.

Neye uzansa dirilten,

Susan, hüzünlenen, sıcak özverini.

Geç anladım ve inandım,

Gün gün daha çok inanıyorum.

Özverin, güzel işlerin arısı.

Özverin, sözcüklerden yılmış kafama barınak.

Derinin rengi gibi,

Sesinin rengi gibi

Saçların da kendi renginde.

Ama ben, seni gördüm önce

Gülen, yaşayan, bilen seni.

Körpe bir söğüt dalı gibi çırpınan,

Durduğu yere can veren.

Gönüllü, duyan, seven seni.

Geç anladım ve inandım,

Şimdi daha çok inanıyorum.

Sen hayatın ablası,

Saf olan her şeyin mayası.

Sen eşyalardan usanmış kalbime dayanak.

Sevgili Arkadaşım benim.

Sana ''sevgili arkadaşım'' diyorum.

Budur, bizim anladığımız sevdanın tanımı.

İşte sana bir aşk şiiri.

İçinde ''sevgilim'' sözcüğü geçmiyorsa

Suçun yarısı senin.

Çünkü, ben de bize yaraşanların sözcüğünü değil

Kendisini seviyorum senin gibi.''