Süreyya’ya sahip çıkamadık!

Bir genç kız düşünün ki Çankırı’ da doğmuş, büyümüş. Ailesi çok fakir! Azmetmiş, çalışmış ve atletizm gibi biz Türk insanının hiç de başarılı olamadığı bir spor dalında dünya 2.si ve Avrupa birincisi olmuş.

Böyle bir yetenek başıboş bırakılır mı?

Türkiye Atletizm Federasyonu gerekirse yurt dışından kaliteli bir antrenör getirmeliydi. Ama yapmadı! Hiçbir sorumluluk almadan kazanılan başarılarla övünmek kolaydır. Federasyon yetkilileri, Ayhan dünya 2. si olduğunda nasıl da böbürleniyorlardı. Böyle bir sporcunun özel doktoru, kondisyoneri ve hatta beslenme uzmanı olmalıydı. Sporcunun bütün bu gereksinimlerini karşılamazsanız o da başının çaresine bakar, onunla en çok kim ilgilenirse onun söylediklerine inanır, tavsiyelerine uyar.

Süreyya Ayhan’la en çok antrenörü Yücel Kop ilgilendi. Süreyya da haklı olarak onun dümen suyuna gitti. Yücel Kop’un iyi niyetinden şüphem yok ancak sporcuyu üst düzey müsabakalara hazırlama konusunda yetersiz kaldığı kesindir. Maalesef böylesine üst düzey bir sporcu amatör ellere teslim edildi. Hatta teslim bile edilmedi! Öylesine yalnız ve ilgisiz bırakıldı ki antrenörü Yücel Kop’u sadece başarının değil, mutluluğun da anahtarı olarak gördü. Ona aşık oldu ve evlendi.

Bu noktadan sonra hatalar zincirinin başlaması doğaldı. Doping iddiaları ve mahkemeler bir birini izledi. Sporcu iki defa dopingli yakalandı. Atletizm Federasyonu ceza kurulunca ömür boyu men cezasına çarptırıldı ama iddiaları reddetti. Ben de Süreyya Ayhan’ın bilinçli olarak doping maddesi aldığına inanmıyorum.

Bu kesin karar değil! Tahkime, CAS'a, insan hakları mahkemesine kadar gitmek mümkün. Süreyya Ayhan bu süreci de sonuna kadar götürecektir ancak bana göre Ayhan’ın bu nokradan sonra başarılı olma şansı kalmamıştır. Vereceği mücadele bir onur mücadelesi olmaktan öteye gitmeyecektir.

Süreyya Ayhan, federasyon yetkililerinin ilgisizliğinin ve Yücel Kop’ un bilgisizliğinin kurbanı olmuştur.