Sus olmadan Yüreğim

Işığı sönmüş gözlerimin düşlediği yalancı cennetin kapısından dönmek mi yaşam, yoksa ışığı sönmüş gözlerimin can bulması için düşlediği yalancı cenneti gerçeğe çevirmekmidir yaşam ??

Gözlerimde dinmeyen yaşlar, sel olur da akar gönlüme ve gözyaşlarımın çığlıklarıyla savrulur bedenim kâh yere kâh göğe. Ne yeryüzü çare olmuş bana ne de umut ışığını aradığım gökyüzü.

Umut, gökyüzünde bir ışık hüzmesi.

Umut, kalbimde inceden inceye yanan bir mum alevi.

Umut, arayıp da bulamadığım benliğim.

Umut, her yaklaştığımda avuçlarımdan uçup giden beyaz güvercin.

Umut, tek tek çaldığım kapılarda kaybolup giden.

Umut, kalbimdeki sevgi yumağı.

İki duvar arasında şimdi benliğim. Bir yanı umut, bir yanı umut-suzluk. Anlatacaklarım bitmeden, mürekkebim tükenmeden, sus gelmeden kalbime, umutlar gelip yine bulmalı beni. Ellerimde kanayan yüreğim ile aradığım umutlarımı bulmalıyım, yaşamak için.