Susturulduk!

Evladı atasından. Çırağı ustasından.

Öğrencisi hocasından. Erat'ı komutanından.

İşçi patronundan. Memur amirinden.

Sürekli şikayet etti; "Beni dinlemiyor !" diye...

Dinlenmediğini söyleyenler bir gün dinleme mevkiine gelince...

Onlarda dinlemediler...

Büyütülürken, eğitilirken dinleme alışkanlığı verilmedi.

Bir kelime kazındı belleklere yer işgal ettirildi...

Ve kırbaç gibi kullanıldı.

Sus!

Sen küçüksün.

Kimi yaşça küçüktü, kimi makamca...

Bir kez dinleyebilseydik!

Farklı pencereler açılacaktı...

Dağarcıklarımızda...

Anlaya bilecektik belki de karşımızdakini ve en önemlisi kendimizi...

Nafile susturulduk...

Güya yönlendirildik susmakla...

Ama herkes bildiğini okumaya başladı.

Sonra farklı alanlarda kullanıldı dinlenmeler...

Mahremiyete kadar hem de...

Ve kullanıldı arsızca kuyular kazmak için...