Susuyorum...

Papatya kokulu kırların

sarı gülüşlü kadını

avuçlarından kan damlıyor…

Sildim kara tahtadan

beyaz tebeşir lekesi gibi adını

anuşka…

Yüreğim sana ağlıyor…

Baharleyin

şubat ayazı değmiş gibi

bakma bana

gözlerine üşüyorum…

Islak kara basınca nasıl ses çıkar bilir misin

ayaklarım ıslak

izlerim eriyor ardım sıra

siliniyorum

eriyorum gözlerinde anuşka…

Biliyorum…

Derme çatma bir mevziden

tek el bakıyorsun yüreğime

yüreğimden giriyor

sırtımı yararak çıkıyor gözlerin…

Islak bu ormanda

benimle ölüyorsun anuşka…

Diz çöküyorum

göğsümdeki yarayı saklıyor ellerim

başımda bulutlar dönüyor…

Başımda sen dönüyorsun

anuşka…

Susuyorum…