Takdir-i İlahi, Fıtrat, bilim, yandaş ve markette yumruk?

Ülke gündemine düşen ve halkımızı acıya boğan malum kaza ile ilgili çok şeyler yazılıp, çizildi.

Ve bunun adına kaza denilerek, takdir-i ilahi denilerek, bu işin fıtratında var denilerek halk yatıştırılmaya çalışıldı.

Sahi Soma’da olan nedir?

Asla bu gibi olaylar bir iş kazası falan değildir... 

Emek sömürüsüdür, sermayenin daha fazla para kazanması için güvenlik önlemleri almamasıdır... 

Depremler de öldürmez, yapılar öldürür! 

Derme çatma yapılar 17 Ağustos 1999 depreminde nasıl yıkıldı, evler nasıl denize gömüldü! 

Marmara depreminde on binler öldü... 

Maden cinayetleri de böyledir! 

Öyle madenlerdeki iş kazalarından, 1800’lü yıllardan, 1900’ün başlarından örnekler vererek, kıyaslama yaparak size “biat edenleri” kandırabilirsiniz elbet.

Türkiye ucuz emek cenneti... 

İş güvenliği, çalışma koşulları, iş cinayetleri... 

İşin kuralı yok.

Bir işveren maden ocağına kaç kişinin girdiğini, vardiya değişimi sırasında galerilerde ne kadar emekçinin çalıştığını bilmez mi? 

Bilmez bilmez…

Şirket, holding, Soma madenlerinde devletin taşeronu... 

Çok geniş havzada değişik ocakları var! 

Çıkarılan kömür devlete satılıyor, o kadar! 

Taşeron şirket, üretimi her geçen gün artırıyor, maliyeti aşağıya çekmek için iş güvenliğini pek önemsemiyor. 
İşin gerçek yüzü bu!

Başbakanın şu sözleri baştaki tespitimizi doğruluyor:
“Bunlar olağan şeylerdir. Literatürde iş kazası denilen bir olay vardır. Bunun yapısında fıtratında bunlar var. Hiç kaza olmayacak diye bir şey yok. Tabi işin boyutunun bu kadar fazla olması bizi derinden yaralamıştır. Kontrollerde da burası gerçekten gerek işçi sağlığı gerek işçi güvenliği açısından iyi noktada kömür ocaklarından birisi olarak değerlendirmesi yapılmış...”
 Başbakanın maden sahibini savunur gibi bir hali var...

Kontroller gerçekten yapılsa ve önlem alınsa bu facia yaşanır mıydı?

Soma’daki ülkeyi yasa boğan iş cinayetinin sorumlusu kimdir?

Bence iktidara ve ülkeye hakim olan lümpen siyasi kültürdür.

Sadece para ve rantla ilgilenen...

Bilime, teknolojiye kültüre sırtını çevirmiş...

 İnsanı önemsemeyen...

Kendini ilgilendirmeyen işleri kadere bırakmış... 

Halkı “takdir i ilahi” ile uyutan bir engin açıkgözlük ve kültürsüzlük bu...