Talep / Red

Ruhunu soyunmak bedenini soyunmaktan daha tercih edilir olmuş.
 
''Mevzu bahis ben olmadıktan sonra 'içindekiler' alakadar etmiyor beni' diyor ademoğlu. Oysa eskiden astarın kıymeti bilinirmiş... 1800'lü yıllarda!
Ve o zamandan bu yana değişen tek şey, mimarisi olmamış şehrin.
Ölüp doğan, sevişen ve savaşan toplumlardan geriye kalan döl, aslına ihanetten yargılanmamış hiç. Hürmetine düşman, saygısında kusur aransa küsuratlarda boğulacak milletler ve leşine eş değer kokuşmuş zihniyetler doluvermiş boşluklara.
Yarıklarından sızdığı tek şey ağaç yaprakları olsaydı şayet, güneş ışığı der ve yuttururduk yeni yetmelere çarpık anlayışımızı!
Birileri anadan üryan, birileri kürküne yıllanmış şarap ısmarlar el altından...
 
-Bak bebeğim, bu benim büyük büyük büyük dedemle yaşıt. Şayet ayağının altında ezdiklerini değil de gözünden akıttıklarını saklasaydım bugüne, en az o günkü kadar para etmezdi şişelenmiş acılar. Çünkü biz, meyvenin özüne insanın özünden daha çok değer biçeriz.
 
-Ki o, zamanında sevebilirmiş nefes alanları.
Ve / veya
Ki o zamanlar bir ederi varmış 'uğruna uğurlanan'ların.
Demem o ki bebeğim, iç... İz'ini taşıdığın kanları siklemezken, bu üzümün kanını kana kana iç.
İç ki laf anlatmak kolay olsun içindeki hayvana.
İç ve kendini bana bırak. Bırak ki en az tarihim kadar ihanet edeyim sana!

Deniz ÖZELCİ