Tecavüzün suçlusu, aileler...

Çok değil, yazacaklarım. Haliyle çok meşgul etmeyeceğim sizleri. Konuyu yazıp işime döneceğim.

Çorum’da bir tecavüz olayı.. Bu kez, daha ilköğretimde okuyan genç kızlar diyemeyeceğim, çünkü onlar daha çocuk.

Kimse alınmasın, darılmasın. Kızmasın. Bu olayda suç işleyenler, kızları böyle kullananların yanında, hata, kız çocuklarında, ailesinde…

Şimdiki gençliğe bakıyorum.: Okula gitmek sıradan bir iş, onların süslenmesi, püslenmesi ayrı bir görev.Okul önlerinden geçiyorum. İşyerimde staj yapan kızları görüyorum. Teşhirci hale dönmüşler. Hemen büyümek ne kazandıracak bu bedenlere…

Evden çıkınca, etek boyu kısaltmalar. Saç boyama, kaş aldırma, belli belirsiz yada alenen makyaj yapmalar. Saçlar fönlü, bakışlar delici…

Bir hikaye okumuştum, Buda öğretilerinde sanıyorum; Hani hızlı yürüdüklerinde, mola verip ruhlarının gelmesini bekliyorlardı. Bizim kızlar maşallah, ne ruh, ne beden bekliyorlar.

Sokaklarda, okul öğrencisi gibi değil de vitrin mankenleri gibi duruyorlar. Ellerinde cep telefonları; çat, çat mesaj atmalar, çat gel, çat git, çat seni Seviyorum, çat terk ediyorum, çat hamileyim bilmem ne.

Nedir bu? Ahlak yozlaşmasının sonucu. Kimliklerimize sahip çıkamayışımız.

Ailelere ne demeli, Kızının her dediğini yapan anneler, okula gidip gitmediğini kontrol etmezler, saat kaçta evden çıktı, nere gitti merak etmezler. Arkadaşları nasıldır? Neyin nesidir diye araştırma gereği duymazlar. Evden çıkarken nere gidiyorsun diye sormazlar. Kızım, ne bu süslenme, bu boya, bu açık saçık giyinme, saç baş boyama, yaşın kaç demezler. Nerden geldin, nereye gidiyorsun demezler.

Başlarına iş geldi mi silaha sarılırlar. Yok artık daha neler…

Resim:milliyet.com.tr