Terbiye

Terbiye = Eğitim

Türkçesi, adam olmaktır.

TERBİYE : Rab. Bir. Erbab. Ehil. Rürşt. Ruh, Kalp ve Akıl olgunluğu. Pişmek. Olmak. Ermek. Vuslat. Kemâl. Kemâlât. Turab. Toprak. Tevazu. Erdem. Usul. Adab. Yol yordam. Baba. Büyük. Büyüklük. Babacan.

Terbiye, bireyi insan yapar. İnsanlık vasıflarına kavuşturur. Büyüklüğü kazandırır. Ham iken, çiğ iken pişirir, kıvama getirir ve nihayetinde Faydalı üstün bir varlığa yüceltir.

Odunu yontmaktır. Ağacı budamaktır. Bahçeyi çerçöpten arındırmaktır. Sapla samanı ayırmaktır. Çamuru fırınlayıp, çanak çömleğe dönüştürmektir.

Öğrenmek, zekâyı doyurur. Eğitim ise ruhu besler. Bilgi ilimdir. Terbiye irfandır. Ârif kişi, âlimden üstündür.

Eğitimsiz birey, Ruhsuz varlıktır. Acı nedir? Bilmez. Coşku nedir? Bilmez. Sığ, sıradan, basittir. Derinliği, içselliği, samimiyeti yoktur.

Terbiye edilen, Rab ile tanışır. Rabbini bilir.  Rabbın yetileri ile donanır. Âdem olur.

Eğitim ve öğretim. Ve illâki, Eğitim.

" Ben sana vali olamazsın demedim, Adam olamazsın dedim."

Terbiye denince sakın olaki akla sadece din gelmesin. Gayrımeşru olarak tanımlanan yaşantıların da bir Eğitimi vardır. Rakı sofrasında terbiyesizlik yapamazsınız. Kendine özgü kural ve kaideleri vardır ve de dünyanın her yerinde aşağı yukarı aynıdır. Yâni, evrenseldir.

Terbiyeli birey nasıl anlaşılır?

Letâfet. Zârâfet. Vakar. Onur. Haysiyet. Halden anlar. Kâlbi, gönlü yufka yürekli olur. Şefkâtli, Merhametli olur. Koruyup kollar, sarıp sarmalar, hâmi olur. Ana olur, anaç olur, kocaman açar yüreğini.

TerbiYe(t), terbiYe(h), illâki, terbiye..