Terörün hesabını sorsam???

Korkarak pikniğe gittik bugün...Öğretmenimiz kesinlikle yanından ayrılmamamızı tembihledi. Hiç ağaç yok. Her yer bozkır, tepe, dağ...Onun için mi bu kadar kolay vuruluyor asker abiler??

Dersteyiz...Yanımızda ki camiye bayrağa sarılı bir tabut geldi. Askerler, polisler var...Gözlerim yanıyor, boğazım düğümleniyor...Öğretmenimiz dersle ilgilenmemizi söyledi. Yanımda oturan kürt arkadaşımdan silgi aldım...Kalemi küçülmüş yine.Yeni kalem verdim. Hemen açmaya başladı...

Hastanedeyim...Gözlerimi açtığımda, saçları sıra sıra, incecik örülmüş, yeşil gözlü bir kız üzerime eğilmiş yüzüme bakıyor... '' Yemekkk '' diye bağırıyor hastabakıcı...Çok açıkmışım ekmek istedim yavaşça sesim çıkmıyor. Anlamadan yüzüme baktı. İşaretle kurumuş ekmekleri gösterince, koca bir somun kapıp geldi...Yan yatakta yatan annesi galiba...Bebek var kucağında.

Otobüsteyim...Yol o kadar virajlı ki, sadece çoçuklar değil bütün otobüs kusuyor. Muavin arka kapıdan sürekli siyah kusmuk torbalarını atıyor...En sonunda dayanamayıp otobüsün içine doğru bağırıyor arka kapıdan '' hadi bunlar çocuk. Size ne oluyor koca koca heriflersiniz? ''

Şimdi dağda iki kurt gibi karşı karşıyayız...Kim kimi öldürürse...Benim elim nasıl silah tutacak derdim...Vatan olunca, dünyayı bile ters çevirirmişim meğer...

Dağlarda kurt gibi uzun uzun uluyup, nam salmak isterim yüreklerine...En çok da karşılarına dikilip '' Aynı okullarda okuduk, aynı ekmeği, aynı otobüsü, hastaneyi paylaşıp, aynı topraklara doğduk. Bu ölümler neden kardeşim? ''diye hesap sormak isterim önce gözlerine bakıp...

Not: Yazılması gerekiyordu. Sözümü tutamadım bugün.