Teşekkür ederim

Ben hayatı hiç kolay yaşamadım. Belki birçoğumuz gibi. Ama hayatın kendi içinde müjdeleri sakladığına inandım hep…

Hayat çok garip. Hayat güzel. Hayat şaşırtıcı. Hayat inanılmaz.. En durgun, en sakin hayatları olanlar için bile..Bu nasıl olur” diyorsun yaşadıklarında.. Öyle şaşkın..Bazen öyle bir şey oluyor ki için içine sığmıyor sevinçler.. sevinçler.. “Seni seviyorum” diyorsun gökyüzüne, bulutlara, güneşe, aya… Bazen “ neden beni buldu” diyorsun öylesi bir çaresizlik içinde.. Gün oluyor soluksuz kaldığın anları yaşıyorsun ölümün soluğunu hissederek yüzünde.. 

Bazen bütün bunları da  aşıyor yaşadığın her neyse.. İmkansız denilecek şeyler yaşıyor insan. O zaman, o imkansız denilen şeyleri yaşadığında işte "Hayat bir armağan " diyorsun. İyi kötü,  güzel çirkin,  acı tatlı yaşadığın ve yaşayacağın ne varsa "bu bana bir armağan " diyorsun ve teşekkür ediyorsun sana sunduğu her şey için.

. Ben hep en yorgun  olduğum zamanlarda, en güçsüz olduğum zamanlarda, en  büyük acılar yaşadığım zamanlarda, çaresiz kaldığım anlarımda, sevgilerimde, sevgisizliklerimde, sevinçlerimde, o anları en yoğun yaşadığım zamanlarda elimi yüreğime götürdüm ve derin derin soluk aldım. Düşündüğüm, düşünmediğim, anladığım anlayamadığım  ne varsa uzaklaşıncaya Her solukta bir parça yatıştım, her solukta bir parça ... Beynimin tümüyle boşaldığını huzur denilen şeyin beni çepe çevre kuşattığını hissedinceye kadar ve teşekkür ettim.  “Eğer bunu yaşıyorsam mutlaka bir nedeni vardır, hayır olsun.” Diyerek.

Eğer bunu yaşıyorsam mutlaka bir nedeni vardır..

Hayat hepimize güzel müjdeler sunsun,

Sevim Karaman/2012