Tıpkı senin sabaha kadar uyuduğun gibi...

Hikaye: (Uzun bir süre arkadaşlık yaptığı birine zamanla aşık olan ve teklif eden sonunda da red cevabını alan bir gencin sevgilisine yazdığı mektup)

Seni silemiyorum hayatımdan, öyle biri yok diyemiyorum. Bazen bana yaptıkların aklıma gelince birkaç kelime kaçıveriyor. Sonra iş adını söylemeye geldi mi yutkunuyordum. Unutuyorum tüm söylediklerimi hiç bir şey söylememiş farzediyorum, tıpkı senin beni hiç tanımamış farzettiğin gibi.

Herkes güle oynaya koşarken bu hayat yolunda benim neden sendelediğimi hep düşünür dururum. Saatlerce seni düşünürüm ve yine sana varır büyün yollar. Tıpkı havadan sudan açılan sohbetlerin sana verdiği gibi.

Başımı yastığa koyduğum vakit seni düşünüyorum. Yanım da olmanı o kadar istemişim ki, seninle sohbet bile ederim. Annem ve babam ne oldu diye gelip baktıklarında şarkı söyleme numarası yapardım. Sonra ne yapardım biliyor musun? Sabaha kadar ağlarım. Tıpkı senin sabaha kadar uyuduğun gibi.

Selam verirken ve alırken ismini söylediğimi söyleyen oldu mu? Ya da dururken hem de durup dururken ismini söylediği mi? O da nereden çıktı diyenlere karanlık gecede dolunayın kasvetini gösterdiği mi? Tıpkı senin beni andığında karanlığı gösterdiğin gibi…

(Devam Edecek…)