Tiryaki kaptan!

Balıkesir oto garından otobüsümüz yola koyuldu. Hava yine sıcak klimalar açık. Yavaşça şehri geride bırakıyoruz. Her yolculuk beni üzer. Neden böyle bilmem ama yolculuk fikri hep üzer, bir hoş olurum. Sulu gözlü değilimdir ama gözlerim dolar. Ağlarım bazen. Derken buğulu gözlerimizi iyice yakan bir duruma tanık olduk. Ön taraftan yükselip burnumuzu ve oradan çiğerlerimizi dolduran duman, sigara dumanı. Ben toplu taşım araçlarında sigara içmenin yasak olduğunu biliyordum diye düşündüm. Kaptanımız, orta yaşı biraz geçmiş, kır saclı, tombulca bir zat. Efkârlandı her halde bir tane içer biter. Yanılmışız. Peş peşe darbeleri vurmaya başladı kaptan. Bir süre sonra saymayı bıraktık. Anladık ki kaptanımız, tiryaki. Manzaraya dalıp dışarı bakıyorum. Karacabey harasının önünden geçiyoruz. Uzun çayırlara ve neşe ile koşan atlara ve taylara tam dalıyorum. O koku burnumda. Yoldaki soğan satıcılarını sayıyorum, koku burnumda. Bir ara aynadan kaptanla göz göze geliyoruz adamın suratını ve yüz ifadesini görünçe kafamı öne eğip şikâyet etmekten cayıyorum. İyiki sigaranın yanında birde damardan müzik girmiyor kaptan. Eğer oda gerçekleşseydi, otobüsten sedyede inerdik her halde. Neden diye sorarsanız, dizlerimizi dövmekten. Sayın yetkililer ara sıra rastlasak da bu gibi durumlar yaşanıyor. Buna bir önlem, lütfen.