Trafik canavarı

Ehliyetimi yeni aldığım sıralar. Bende bir araba kullanma hevesi, akıllara zarar. Direksiyon hocamda pohpohlamış güzelce. En iyi öğrencim sensin, aman ara verme unutursun vb... Ha bir de, sakın bir süre kocanın yanında araba kullanma, kocadan hoca olmaz diye sıkıca tembihledi.

Hocam çok doğru söylemiş. Bir akşam, eşim hadi bizi biraz gezdir deyip direksiyonu bana bıraktı. Çoluk çocuk anacaddeye çıktık. Sakin sakin giderken aniden dur dedi. Ne oldu? Neden durayım? derken, bir daha -dur dedi. Duramadım. Çünkü telaştan frenin yerini bulamamıştım.....

İlk şoförlük deneyimim, aile arasında ufak bir krize dönüştü, sonra tatlıya bağlandı.

Bu olaydan kısa bir süre sonra Gaziemir'de yemekli bir toplantıya katıldık. Gece bitti. Eşim alkollü. Arabayı sen kullan dedi. Bir önceki olaydan sonra, hiç istekli değilim ama başka çare yok. Baştan pazarlık yaptım. Bak otomatik pilot gibi, sen ne dersen onu yapacağım, beni şaşırtma.

Yola çıktık, anlaştığımız gibi gaza bas, basıyorum. Vitesi dörde tak, takıyorum. Birden, sağda dur!!! Durdum. Yer değiştirdik.
Eşim öfkeyle söylene söylene arabayı hızlandırdı. Bir TIR'ın önüne geçti. Araç durmak zorunda kaldı.

Arabadan inip, şoföre - in aşağı diye bağırdı.

Tır şoförü -Abi özür dilerim, çok özür dilerim abi, vallahi seni görmedim!!!

Adamın özürü kabahatinden büyük. Eşim öfkeden daha çok çıldırdı.

- bu kadını şarampole yuvarlasan eline ne geçecek.

- ölse sana ne faydası olacak?

-bu kadının belki hastası var, hastaneye gidiyor...

-in aşağı...

Cevap hep aynı. Haklısın abi, seni görmedim abi... Bir daha yapmam abi...

Eşimle dövüşmeyi göze alamayacak kadar korkak olan bu adam kılığındaki canavar, bu olaydan ders almış mıdır yoksa başka birilerinin canını yakmışmıdır, hala merak ederim.