TROPİKAL ADA'DA SCUBA DIVING..

Yazan: Tugba Cosgun

 

Klostrofobi korkumu yenerek tüplü dalışa başladım, şimdi ise Dive Master olarak okyanusta dalıyorum..

 

 

 

20.07.2020, Gili Islands, Lombok, Indonesia

 

 

 

Hafızama kazınmasını istediğim anlardan biri; bikinimi giyip, üzerine tişört ve şortumu geçiriyorum. Yanıma sadece havlu, güneş kremi ve snorkelimi alıyorum. Ardından 3 dakikalık yürüyüş mesafesindeki dalış okulunda hocalar ile buluşup, arabayla hep birlikte 20 dakikalık bir yolculuk yapıyoruz. Geçtiğimiz yol harika; küçük köyler var, tavuklar yola sıçrıyor, yol kenarında koyun ve keçilere rastlamak mümkün, coconut ağaçları altında inekler otluyor, muz ağaçları her yerde ve belki sararmış muz görürsek yeriz diye sürekli ağaçlara bakıyorum.. Dağdan denize kadar gelen nehirler, bazı yerlerde sıcak ile ılık arasında olsa da yine de esen rüzgar.. Rengarenk çiçekler, zaman zaman evlerin bahçesine inşa edilmiş küçük aile Hindu tapınakları.. İnişli çıkışlı yolda ya lüks bir otelin yanından, ya da derme çatma bir restaurant-bakkal-ev üçlemesinin yanından geçiyoruz. Tepeye her çıktığımızda dönen kavşakta muhteşem bir okyanus manzarası, her biri birbirinden güzel sahiller.. Muson yağmurlarının etkisiyle yemyeşil olan ağaçlar, kuru sezon ile yavaştan sararmaya ve dökülmeye başlıyor. Sonbaharı andıran görüntüye rağmen hava sıcaklığı hep aynı..Yolda elektrik kablolarında oturan, manzarayı keyifle izleyen maymunlar (kaç defa günbatımına gelip bizimle birlikte izlediklerine şahit oldum), okyanus manzaralı satılık villalar, tepelere inşa edilmiş beyaz evler (beyaz tenli turistler için olduğu belli olsun diye:), ağaçlar uzadıkça onlara takılıp göğe doğru uzayan kablolar, bisiklet süren çocuklar, sadece sürmesi keyifli olduğu için sürülen scooter ve motorlar, buraya nasıl geldiklerine hala akıl sır erdiremediğim Maserati ve Porsche arabalar, ızgara balıkçılar, okyanus manzarasına karşı mısır közleyeler ve coconut satanlar, suyun derinliği sığ olduğunda ortaya çıkan balıkçılar, tüm aile tek bir scooter üzerinde seyahat edenler.. Tüm bu güzel manzaralar öylesine ahenk içindeki, koskoca bir köy mü yoksa harika bir ada mı karar veremiyorsunuz..

 

 

 

Dalış teknesinin olduğu sahile ulaşıp, ekipmanlarımızı ayarlayıp, teknedeki yerimizi alıyoruz. Adadan uzaklaştıkça arkamızda yemyeşil dağları da bırakıyoruz. Yaklaşık 1 saat sonra Gili adalarından herhangi birinde tekneyi durdurup, Gili Meno ise kaplumbağa cennetine, Gili Trawangan ise köpek balığı noktasına harika dalışlar gerçekleştiriyoruz. Bazen kaplumbağalar nefes almak ve bence meraktan su yüzüne çıkıp bize merhaba diyor.. Tropikal sularda yaşayan canlıları daha önce ya belgesel, ya da akvaryumlarda görmüştüm. Şimdi ise tamamen canlı olan yüzlerce farklı balık türüyle birlikte yüzüyoruz. İlk köpek balığı gördüğüm gün dalış esnasında aşırı akıntıdan dolayı sağ bacağımın arkasını mercanlara sürtmüş ve biraz kanatmıştım. Ve ardından kayalık altında 2 tane köpek balığına dakikalarca büyük bir hayranlık ve korkuyla baktım.. Bazen deniz kaplumbağalarının boyu benden daha büyük olduğunda uykusundan uyandırmadan usulca uzaklaştım. Ve en son sahilde biraz tarama yaptıktan sonra bir deniz atı gördüm, onun gözünden kendimi görmeye çalıştım, ona dokundum, uzun uzun seyrettim.. Öylesine asil ve güçlü duruyordu ki, gerçekten o anı da asla unutmak istemiyorum..İlk dalışlarımdan birinde de mürekkep balığının (kafası arkada olan balığın) yumurtlamasını izlemiştim. Çok nadir gözlemlenebilecek bir olaya şahit olmak gerçekten çok heyecanlıydı. Gemi batığını bulduğumuzda içinde nefes alacak normal havanın olması, çok büyük balıklar gördüğümdeki şaşkınlığım, rengarenk balıkların birbirinden güzel desenlerine hayranlıkla bakışım.. Hepsi benim için olağanüstü olaylar.. Tanktaki havam bitene kadar dalışa devam ediyor, her gördüğüm yeni canlının adını merakla öğrenmek istiyor ve tüm o anları içime sindidirerek anın tadını çıkartıyorum.. Hani hep soruyorsunuz ya adada hala sıkılmadın mı diye? Sizin gördüğünüz yer yüzünden dahası bir de okyanusun altında gizli, o yüzden hayır sıkılmadım.. Ve hayatım sıkılacak kadar değersiz değil.. Zamanında bu anları yaşayabilmek sadece bir hayalken, şimdi her doğan güneş ile günümü yeniden planlıyorum.. Ve iyi ki diyorum, iyi ki klostrofobi korkumu yenerek dalışa başlamışım..

 

 

 

 

 

https://tinyfootedturtle.travel.blog/2020/07/20/tropikal-adada-scuba-diving/