Türk filminde ölen, çocuklarını etrafına toplayıp vasiyetname bile yazıyor; hiç böyle ölüm görmedim

Şimdilerde bilmiyorum ama eskilerde böyleydi. Ya kardeşim film ne olacak ki diye diye şeyini çıkardınız; alla sen hiç bu şekilde ölen var mı ya!

Saf saf inanıyor bir gün ben de böyle öleceğim diyordum. Ölü gördüm ama canlı olarak yanımda birisi ölmedi. Bu yüzden doğrusu ya hala nasıl ölünür bilmiyorum!

Filmlerdeki gibi eşimizi dostumuzu çoluğumuzu çocuğumuzu etrafımıza toplayıp, sıcak yatağımızda, gülerek konuşarak, Allahaısmarladık diyerek, hatta mendil sallayarak… Ya deletmeyin adamı, böyle bir ölüm şekli yok; keşke olsa!

“Ya korkut böyle bilsinler, ne var bunda!” Tamam, böyle bilsinler; amaç buysa…

“Alt tarafı film, üstelik saçma sapan Türk filmleri; niye ciddiye alıyorsun!” Evet, film ama yüz kere seyrettik, başka şeklini de görmedik…

Tamam böyle olduğunu sanalım ama böyle olması inandırıcı değil; bırakın ölmeyi öleceğini sanan kimse bile böyle davranmaz! Ancak belki ölümünü planlayan evrenin delileri…

Aslında rahat olmamız lazım; zira ağrı kesiciler ağrılarımızı dindiriyor… Her 20 kişiden 19’u öldüğünün farkında olmuyormuş… En önemlisini de biz söyledik, “Durumunuza bakıp öleceğinizi sanırsınız ama ölmezsiniz”…

Yani Türk filmlerindeki durum mümkün, yeter ki öleceğinizi düşünmemeyi başarın; zor olan ölmek değil bu…