Türkiye Mizah Dergilerinin yeni durumu

Türk mizahı yeni bir moment kazandı.

‘Penguen’ yeni bir şekle bürünmüş.

Bu çizgiyi ilkin sanırım Öküz başlatmıştı:

Az çizgili, bol yazılı, muhalif, hiciv, mizah dergisi anlayışı.

Televizyon haber kanallarının internet siteleri, ‘az yazı, az yazı’ diye reklam yaparken, Türkiye’deki böyle bir gelişim biraz tuhaf kaçtı.

Ancak, köşe yazarlığını okuyup, kanı sahibi olma geleneğinin Tanzimat’tan beridir sürdüğü Türkiye için, sürpriz bir durum sayılmaz bu.

Gündelik yayınlanan gazeteler muhalefet görevini bırakınca, ticari olarak bu boşluğu bu dergiler doldurmuş oldu.

Bu çizgide L-Manyak, Harakiri Fil, Kafa ve Ot dergileri var şu an.

Aynı kulvarda gibi görünen Mesele ve Esmer dergileri de var.

Bu çizgi, harman bir çizgi ve o adla da bir dergi olmuştu.

Bu harman çizgiyi, çook yıllar önce Express başlatmıştı, Sokak da  sürdürmüştü.

Penguen de, bu çizgide hizaya gelmiş oldu.

Bu çizgi bana, ‘giymediği giysileri kapıcısına sadaka niyetine veren orta burjuva’yı anımsatıyor. Ya da günümüz deyimiyle slaktivizm’i.

Geziciler’in babalarının ve kendilerinin son 13 yılda bu kadar çok  parayı Erdoğan sayesinde kazanmış olup, kendi yaşam biçimleri tehdit altına girince, ona karşı harekete geçmeleri gibi, çook lümpen bir çizgi bu.

Sonuç almaya yönelik değil.

Ciddi kuramsal çözümleme yok.

Katarsis ve dolayısıyla sistemin devamı için yönelimde.

En kötüsü de, beyin çobanlığını yeniden üstlenmeleri.

Bir istisna oldu bu konuda:

Mihri Belli’nin son kitabı, bu dergilerden birinde yazdıklarından derleme. Böylelikle, onun 70 yıllık zihin serüveninin son momentini gördük. Bunu irdelemek, marksistlerin görevi, benim değil. 100 yanlışının 5’ini düzeltip, geri kalan 95’i için onlarla perdeleme yapmışlığı, ilginç bir not olarak tarafımdan düşülmüş olsun buraya.

Geri kalanı, L-Manyak’ın Arda Turan’ı hem sosyalist; hem Müslüman olarak lanse ettiği röportajda olduğu gibi, tümüyle sansasyona yönelik. Ya da sırılsıklam bir saçmalama.

Ünlüler işin içine girdi mi, oranın cılkı çıkar.

Oğuz Aral ne yapıyordu?

16 yaşında adı bilinmeyen gençleri sahaya sürüp, sistemi hezimetle yeniyordu.

Bunlar ise, 60’ına gelmiş, kart eski tüfeklere sağlam yatırım oynuyor.

Son 25 yıllık Express çizgisi yürümedi.

Çünkü bu çizgi, modaya dayalı.

Moda olan, bu zamanda çabucak demode de oluyor. Oldu da.

Metin Üstündağ, Öküz’den Ot’a çok dergi bitirmiş ve batırmış oldu. Bunlarda batar yakın gelecekte.

1989 aynı zamanda, klasik Gırgır’ın bitirildiği yıl.

O zamandan beridir, Penguen dahil, onlarca mizah dergisi yayınlandı. Penguen ve L-Manyak da modaya uyunca, geriye eski çizgide bir tek Uykusuz kaldı.

Eğer şimdiki olaylar, 1989-1990’da yaşansaydı, post-modern olurdu, 2015’te zavallılık olmakta.

Dipnot: Genel gidiş, haftalıktan aylığa doğru. Bunun bizce tek yorumu, Türkiye’de her hafta yazacak 15 ( x 4-5 dergi için) yazar olmayışıdır.