Tutsak

Tutsak oldum kabuslara, yetmiyor nefes
Ağlıyorum, gözlerimde kan ile irin
Her dakika duyuyorum; içimde bir ses
Haykırıyor durmaksızın : Bu senin kirin !

Süzülürken şakağımdan damla damla ter
Bedenimde acılarım yol alır sanki
Bir aydınlık görebilsem, bu bana yeter
Gündüzümde gecelerden iz kalır sanki

Isınmıyor, ölüm gibi, bedenim soğuk
Musallada yatıyorum boylu boyunca
Seslensem de kimse duymaz, sesim hep boğuk
Çekip gitmiş yarasalar, karnı doyunca…

22.02.2006, Denizli

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU