Uçsuz bucaksız bir Eylül var burada...

Yaz öyle çabuk geçti ki... Hiç planlamadığım şu günlerde, kumsalda paçaları sıvayıp şıpır şıpır yürüyor olmak, cennette olmak gibi bir şey. Rüzgâr çok güzel, deniz çok ılık, güneş çok arkadaş, yağdığı zaman yağmur bile sizi kendinden sakınarak yağıyor sanki...

Gökyüzü, sahil, ufuk çizgisi ve denizin kendisi çok mavi, çok beyaz, çok gri, çok turkuaz! Uçsuz bucaksız bir Eylül var burada. Dalgalar hiç bitmiyor, köpük köpük... Bulutlar katmer katmer, aralarından süzülerek gelen, ışıktan yollar var...

Yakın olduğu halde içinde değilim ve televizyondan görüyorum, aslında hava nelere neden oluyor. Bir yandan oturup onlara ağlıyorum, dua ediyorum ama bir yandan bunları yaşamanın ve şu an buraya yazmanın önüne geçemiyorum...