Ucu ‘derin devlet’e uzanan bir üçleme!

Stieg Larsson’ın ‘Millenium Üçlemesi’nin son kitabından sinemaya aktarılan ARI KOVANINA ÇOMAK SOKAN KIZ, serinin tutkunlarına hayal kırıklığı yaşatmayacak bir film olarak karşımızda… Kurgunun her katmanını birbirine sıkıca bağlamayı başaran serinin önceki bölümleri, bağımlılık yaratacak türden bir anlatıma sahipti! Bu özellik final bölümünde de mevcut. Olayların en ince ayrıntılar düşünülerek aktarılması, bazen tempoyu düşürse de, Salander’la Blomkvisti’nin öyküsünü anlaşılır kılmak açısından gerekli bir durum! Yine de, anlatımın detaylara inişi kitaba nazaran yer yer hafif kalmakta. Tabii bunun sebebi, sürenin yetersizliği! Yaklaşık 2, 5 saatin bile az geldiği yapımda, örgü o kadar başarıyla gerçekleştirilmiş ki önceki bölümleri bilmeyen bile ARI KOVANINA ÇOMAK SOKAN KIZ’ı izlemekten keyif alır… Geriye dönük hatırlatmalarla bir tür özet yaşatan yapımda, müzikle olayların uyumu da ayrı bir tat vermekte! Eminim, eseri 2012’de yeniden sinemaya uyarlamayı düşünen David Fincher, bu doğallığı yaşatamaz. Bilgisayar efektlerini, insani yansıtmalardan önde tutan Hollywood’un plan aşamasındaki filminin sadelik ve dinginlikten ziyade gösterişli bir gürültü sergileyeceğini şimdiden kestirmek mümkün! 

Annesine kötü davranan babasını yakarak gerçekten de eşek arısı kovanına çomak sokup, hepsinin üstüne saldırmasına sebep olan Salander’in küçük yaştan itibaren yaşadığı eziyet ve haksızlıkları, duygusal başkaldırıyla veren ‘Millenium Üçlemesi’, bir aile faciasının ‘derin devlet’e uzanan öyküsü! Çocuk pornosundan adli belge tahrifatına, her türlü otorite istismarını gözler önüne seren yapımda kapalı kapılar ardında oluşturulan ‘özel birim’lerin çeteleşmesi verilmekte… Suçluların açığa çıkartılmasında medyanın ve bilgisayar teknolojisinin önemini de vurgulayan ARI KOVANINA ÇOMAK SOKAN KIZ, çözümlemeli polisiye türünün her olguyu bünyesinde taşıyan komple bir örneği! 

Anibal Güleroğlu