Uğur Mumcu ve Cumhuriyet

UĞUR olabilsek…. 

Uğur Mumcu, yalnızca Türkiye Cumhuriyetinin değil, bütün insanlığın aylınlık yüzü, yüzü diyorum çünkü hala yaşadığına inanıyorum. Yazılarıyla, öğrettikleriyle yaşıyor o hiç ölmedi, içimizde bir çığlık öldü . Kendisini bir kez görmüştüm, yazılarını binlerce kez okumuştum. Bizim kuşağımızın eline aydınlanma meşalesini tutuşturan isimdir Uğur Mumcu. 

Uğur olabilsek….
Sessiz, bıkkın, yılgın değil de, dimdik durmayı becerebilsek…
Okullarımızda Uğur’u ders olarak okutabilsek…
Düşüncelerini daha çok insana anlatabilsek…
Sevginin ve barışın kazandığı bir Türkiye’nin Uğur’u olabilsek… 

Çok şeyler yazdı Uğur Mumcu, yaşarken ve sonrasında çok şeyle suçlandı, bizim ilk gençlik yıllarımızda o çekinmeden, korkmadan yazılarıyla bizleri uyarmaya çalışırken, bazı yeni yetmeler, bu adam ajan, bu kadar bilgiyi bulmak olanaksız diye akıllarınca onu suçlamaya çalışırlardı. Seksenli yılların başında Uğur Mumcu devlette başlatılan yapılaşmayı satır satır inci gibi yazarken, bazıları da bugün olduğu gibi onu suçluyordu. Uğur Mumcu şimdi acı bir gülümseme ile bakıyordur bizlere. 

Atatürk Cumhuriyetinin en değerli savunucularından biriydi Uğur Mumcu, bir Kalpaksiz Kuvvacı, evinin önünde karafil yığınları arasında hala cansız bedeninin parçaları duruyordu gittiğimizde. Suçluyduk, o bize çok şey öğretmişti de, biz onu korumayı becerememistik. 

Bana göre Atatürk devrimleri sonucu doğan genç cumhuriyetin yetiştirdiği en önemli şahsiyetti Uğur Mumcu. Şimdi yıllar sonra geriye baktığımızda daha geride görüyorum bulunduğumuz yeri. Tarihin doğal akışı değişiyor, ileriye gitmemiz gerekirken geriliyoruz. Ne üzücü değilmi, çok daha güzel yazılar yazabilecekken alındı aramızdan, koptu karanfil, arkasında türküsü kaldı “ Uğurlar Olsun”… 

Katledilişinden kısa bir süre önceydi Ankara bürosunda ziyaretine gitmiştik, bir arkadaşımın yüksek lisans tezi ile ilgili fikrini alacaktık, aradılar yerinde bulamadılar, bizi Mustafa Ekmekçi misafir etti, doğru gelmişsiniz size bu konuda en çok Uğur yardımcı olabilir ancak benimde söyleyeceklerim elbette vardır demişti, sıcak dostça bir karşılamaydı. Muhabbet biraz uzayınca kolumuzdan tutu, hadi çocuklar Genco’yu izlemeye gidiyorum Küçük Tiyatroda sizede birkaç bilet kalmıştır dedi ve bizi bir taksiye atıp Ulus’a götürdü. Kuvay-i Milliye Destanı nı oynuyordu Genco Erkal, tek başına bir diğer Cumhuriyet çınarı. 

Geriye anılar kaldı, gidenlerin türküleri kaldi…..
Uğur olabilsek…
Aydınlattığı yolda yürüyebilsek… 

Hüzünle karışık, keşke birazcık insan kalabilsek 

…
Karanlıklar seni öldüremez ki, iyiki doğdun Uğur Abi demeli…. 

24 Oack 2011
Ali Sami - Lüksemburg