Üniversiteden önce, üniversiteden sonra (Ü.Ö - Ü.S)

Ankara’ya ilk atılan adımın verdiği yorgunluk, 16 saatlik suskunluktan fazlaydı. Bir yanım hala geldiğim o şirin evde kalmışken diğer yanım acemi bir gurbet türküsü seslendirmekteydi. Dinleyeni söyleyenden ibaret, alkışı tutan yalnızca bir el ve alkışı hak eden kısık bir ses…

Aylak bir yazın sonlarına doğru Ankara’nın başları zordu, aslında ilk insan topluluğuna karışmış ilkel öğrenci yılları daha da zordu sonrasında. Okumak zordu, sevmekte. Okutmak kolaydı, sevilmekte.  Okuduğunu anlamak daha da zordu. Zor olan her şey aslında zordu. Kolay olan hiçbir zor yoktu.

Çıkarlar üzerine kurulan dostluklar inşa etmek, en popüler meslekti öğrencilik yıllarında, oysa çıkarları üzerine kurulan bu dostluklardan hiç bir DOST sağ çıkamamıştı o yıllarda. Çok içilen, çok tüketilen sigara arası muhabbetler, sigara bahane edilmiş, asıl olan geçmiş dönemlere duyulan ‘mişli’ özlemler. Üniversiteden öncesini yazmak kolaydı, sonrası zordu, yaşanmayanları yazmak, ÇIKAR DOSTLUKLARDAN HİÇ ÇIKMAYAN DOSTLARI, KISA TUTULAN SÖZLERİ, GERÇEK OLMAYAN GERÇEKLERİ yazmak daha zordu…

Statüsü belirgin kızların en belirsiz sevgi dolu sözcükler sarf etme dönemi, art arda gelen ve hiç birinde olumlu bir cevabı olmayan öğrenci evlerinde yaşanan ucuz, fakir öğrenci aşkları. Ama hiçbir zaman fark edilmeyecekti, ucuz aşkın arkasında duran gururları.

Aldıklarını almadan hızlıca geri veren, ucuz kantinlerde en lüks muhabbetler eden, ay sonu gelmeden kimi zaman üzülen, kimi zaman yerinde olmadan sevinen öğrenciler… Kolaydı üniversiteden öncesini yazmak, üniversitede yaşananları yazmak, gördüklerini uzun bir zaman sonra algılayarak yazmak.

Üniversiteden öncesini yazmak kolaydı, üniversitede olanları yazmak daha kolaydı. Ya üniversiteden sonrasını yazmak, bu aslında en zor olandı…

Şimdi herkes sonrasını arayacak, şimdi herkes sonrasını merak edecek, bende sonrasını yazacağımdan emin değilim. Emin olduğum tek şey; HERKES SONRASINI YAŞAYACAK…

Ekim/ 2O11