Unuttuklarımız

Haddim değil kimseyi eleştirmek, iğneyi kendime batırdım önce ve anladım ki can yakıyor iğne batınca. Çuvaldızı başkasına batırmak kolay, eleştirmek, küçümsemek, hatta hakaret etmek ve kendi hatalarımızı başkalarının hatalarının üzerinden meşrulaştırmak ( sevmem eski sözcükleri ama bu buraya tam oturdu).

Balık hafızalıyız biz, olayları anlık yaşıyor, bir sonraki anda o olay hiç yaşanmamış gibi davranıyoruz.

Dün açıklandı, ülkemde açlık sınırı 720 Yeni Türk Lirası olmuş. Bu kadar aç bir toplumda herkesin önce karnını doyurma derdinde olması, akşam evine ekmek götürüp, götüremeyeceğini düşünmesi normal. Kızamıyorum, kızmaya karar verdiğim anda hemen iğneyi kendime batırıyorum.

Birileri zenginleşirken, biz giderek fakirleşiyoruz. Üstelik böyle davranmaya devam edersek Afrika ülkeleri yardım paketlerini bizimle paylaşacak L

Biz, Behice Boran’ın hayatını işçi sınıfına adadığını, kelle koltukta yaşayıp düşüncelerinden ödün vermediğini, örgütlenin, örgütsüz bir şey yapamazsınız dediğini unuttuk. Kore’ye asker gönderilmesine karşı çıktığı için 15 ay hapis cezası almasını unuttuk.

Biz Uğur Mumcu’nun yazdıklarını unuttuk, söylediklerini unuttuk ve o zaman söylediklerinin aynen yaşandığını unuttuk. Yazdıkları yüzünden yaşadıklarını unuttuk. Bugün Uğur Mumcu gibi birkaç medya çalışanı olsa idi, bu durumda olmazdık, onu unuttuk.

Biz Abdi İpekçi’yi unuttuk. Bu büyük gazetecinin, iktidarlardan siyasetçilerden hiçbir beklentisi olmadığını, yalakalık yapmadığı gibi yaptırmadığını da unuttuk.

Ve biz daha nice değerlerimizi unuttuk. O değerler ki canları pahasına ödün vermediler inandıklarından, o değerler ki asla satmadılar akıllarını ve yüreklerini.

Şimdi yaşasa idi, Boran’lar, İpekçi’ler, Mumcu’lar, Kışlalı’lar, Hablemitoğlu’ları ve daha niceleri , daha bir başka olurdu her şey.

Bir anda herkesin dilediğince at oynattığı ve bizlerin bireysel çabalarla bunlara tepki verdiğini, hala biz olamadığımızı, biz kaç kişiyiz sorusuna tam yanıt veremediğimizi farkettim.

Bizden olmayanların yenilir, yutulur gibi olmayan hatalarını unuttuğumuz yetmiyormuş gibi bizden olanların bu vatan için ölümlerini de unuttuk.

Bir başka can gittiğinde yine toplanır yüzbinler, yine kazanır karanfilciler ve mum satıcıları.

Çok geç olmadan kalanlara sahip çıkalım, çok geç olmadan yıllar öncesinden yolumuzu aydınlatanların ışığını çoğaltalım.

Çok geç olmadan !!!