Unuttum… Unuttuğum şeyi de unuttum, ama bi şeyi hiç unutmadım.

Kendim…

Geçekten hiç ( benmerkezci ) olmadığım halde, ben kelimesini öyle çok kullanmışım ki, artık ben yerine kendim demek istiyorum.

Uzun zamandır bazı isimleri hatırlamakta ve aklımda tutmakta güçlük çekiyorum.

Örneğin dostlar arasında orada olmayan bir arkadaşımızı konuşuyoruzdur, bilirim ama ismi neydi diye biraz zorlanırım.

Bir yazarı, bir şairi konuştuğumuzda eserlerini bildiğim halde, ismi aklıma bir türlü gelmez.

Eşim; çarşıdan birkaç şey al gel dediğinde, bazılarını unutur eve eksik eşya ile dönerim. Bir süre sonra bu işi not tutma yoluyla hallettim ama yine de bazı bazı unutkanlıklarım oluyor.

Aslında ben (bak yine ben dedim) kendim, bu durumdan hiç rahatsız değilim de, başta eşim ve aile efradı “ Bu bir rahatsızlık ileride çok daha vahim olabilir” diyerek devamlı beni doktora gitmeye zorladılar.

Ama ister istemez hanımla beraber  ( kesinlikle yalnız gitmeme izin vermez. ) 

Nörolojiye gittim.

Doktor biraz tanıdık olur, ailenin benden önceki büyüklerinin (şimdi hepsi rahmetli) hasta olduklarında evlere çağırırdık, oradan bir tanışıklığımız vardır.

Benden önce hanım atıldı, başladı anlatmaya “Çok unutkan, ne desek unutuyor, ileride başımıza bir iş açmasın v.b.”

Hepsi de yalan da değil hani…

Uzatmayayım “emar çektirelim” dedi doktor. “Bakalım ona göre karar veririz.”

Emar odasında boru gibi bir aletin içine soktular beni.

On dakika sanki odun kırıyorlar, demir dövüyorlar-mış ( Burada bu mış’ı çok sevdiğimi söylemeden geçemeyeceğim.) gibi takırtı tukurtu dinledim, ama ben sanki şarkı dinliyormuşum gibi, kendimi hiç sıkmadan ve kımıldamadan tuttum.

Tekrar Doktor Beye gittik, emar filmlerini inceledi  “Aslında önemli bir şeyiniz yok, ufak tefek belirtiler var bu da yaşınızdan dolayı olabilir” dedi.

Hanımın yüzüne baktım bir süre, gördün mü der gibi.

Ama doktor, şak diye ilacı yazınca bu sefer eşimin yüzünü görmeliydiniz...

Eh doktor verdi, artık içmesen olmaz, kendim o günden sonra düzenli ilacı içiyorum.

Birkaç ay sonra onca ilacı içmeme rağmen hala, unutkanlığım devam ediyordu, ama Allahı var ilacın, günahını almayayım…

Unutkanlığımı tedavi etsin diye verilen ilacı, her gün muntazaman içmeyi hiç UNUTMADIM...