Ürkek serçe zarafetinde // Türk insanlık devrimi mensur şiirleri // Önder Karaçay

“Yağmuru ve toprak kokusunu ne için sevdiğini bilmeyen insandan merhamet beklenmez.” // Önder Karaçay

Yüreğinde merhamet olan her insanın içinde bir serçe yavrusudur yaşam..
Kanat çırpma mücadelesi,
Zamanın acımasız dişlisin de bıraktığı izdir işte o an!

Gökte görkemli, yerde serçeler evhamlı?

Yalnızlığın bir eski zaman tablosu gibi,
Sadece hassas ve duygusal insanlara mı kaldı?
Anlamak ve anlatmanın ıstırap veren manzarasını!

İnsan yüreği bir serçe yüreği kadar masum değildi.

Minik bedenleri ürkek ve şaşkın, küçücük pençeleri kelepçeli,
Zamanın ihanetine karşı minik gagalarıyla hayata tutunmaya çalışırken,
En çok soğuklar titretiyor serçe çizen bir ressamın ellerini…

Nereye kadar bir resimde olduğu kadar saklayarak yaşatabilirler ki,
O küçük canlarını!

Yaşam bu kadar acımasız ve kimsenin uğramadığı kadar ıssızken,
Kanatlarıyla hayata tutunan bir yelpazeyi kimin için sallıyorlar?

Kainatın ağır yükü insanı ezdiği bir zamanda,
Minik bir serçe ne ifade eder ki ders almayan insana?
Minik bir beden bizi davet ediyor kendi zulmüne karşı insanı isyana…

Bir serçenin minik bedeninde, hayata tutunmak adına kanat çırpışında,
Dünyanın keşmekeşini, insanın bohem mendebur halini,
Bir kaygıya taşınmadıktan sonra…

Acımasız değirmenin dişlerinde bir buğday tanesi gibi öğütülmenin,
Un ufak kalmış halidir serçe kadar bir yüreğe sahip olmamanın bedeli..

Bu kadar korunaklı olduğumuz halde çevreye karşı vahşi insana,
Yürekteki sevdaya sarılır gibi,
Hayata bir serçe zarafetinde, özleminde tutunmak gerekmez mi dünyaya insanın!

Önder Karaçay

Mobbing Bank Türk Fırtınası Sır Kitabın Yazarı