Uslansa artık gönül, yiten benim mevsimlerim !

Öpülesi gözlerindi hayal tezgâhında dokuduğum.
Yana yakıla kaçışı ruhun, sen yolunda bulduğum.
Kucaklanası meltemin, esintinde savrulduğum,
Cân ki an'a aşık, sana çarptığı gündü doğduğum.

Bir sandık dolusu sen vardı gönlümün çatısında.
Yağmalandı yüreğim, çağlıyordun oysa kanımda.
Sana mühürlü gözlerim, bakamadım rüyamda,
Verir Râb belki seni, yalvarsam her solukta.

Uykularım kaçar çığlığında mazinin, ürperirim.
Benim göğüm sanırdım, seninmiş sevinirim.
Dilesen mavine griyi, çıkar hüzünden gelirim,
Uslansa artık gönül, yiten benim mevsimlerim.

Ah o alevin yok mu, gözyaşlarımla söndürdüğüm.
Öyle acıdı ki içim, kalp kırıklarımdı süpürdüğüm.
Her seherde sana uyanan benliğimdi gördüğüm,
Pınarıysa da yaşamın, sevdan içimde kördüğüm.

aks