Usulca düşüncelerime sokulan ‘ünlem’lerim! - Kısa kısa...

5. Arkadaşlığa dair...

‘Arkadaş’ kelimesinin anlamı kalbi, kucağında taşıdığı ‘arka’ kelimeciğidir. Bir kelimenin kucağına yatmadan, orada güm güm atan aklını öğrenmeden de, gerçek anlamı kalbine ulaşmak mümkün değildir.

En gözükara tanımıyla ‘arka’, en az ‘iki’ olgunun, iki ‘insan’ın, belli şartlar altında ve belli durumlarda, ‘bir’ olabildiği şahsî tecrübesi ile hayata en az ‘bin’ göz açmasını öğrendiğinde, arkasında değil, önünde gördüğü dünyadır. Benim bildiğim bu dünya insandır! Bir...!

Böyle bir dünya’ya binlerce göz açan insanın dünden getirebileceği tek değer, şimdiye kadarki zamanını nasıl geçirdiğine ayna, ‘arka’sı olmalıdır.

Zaman dedim de, bir insanın pahabiçilmezliği, zamana verdiği değerle ölçülmelidir. Zaman’ın pahabiçilmezlik adlarından biri de ‘arka’dır işte, ‘dün’dür, ‘mazi’dir! Benim bugünden itibarenki, yarına dönük mazimdir insanlar! İki...!

‘Arkadaşlık’ kelimesindeki ‘arka’ kelimeciğinin anlamı ne kadar ‘daş’ olursa, ‘arkadaşlık’ın ömrü de o kadar, su gibi ‘lık’ır ‘lık’ır, uzun olur. Artı bin hayat, eksi bin âlem kanamayacağım bu su, insanlardır! Bu da üç!

Ama varlığının anlamına kanmış arkadaşıma hasretimin gözü her zaman dört!