Üşütme Arsız Zaman!

Ey zaman!

Sen ki noktalarını birleştirsek de

Bir türlü ulaşamadığımız sonun başından

Hep gel der de çağırırken bizi,

Biz yirmi dört saat sanıp seni

Yatıp yatıp kalkıyoruz…

Oysa

Sınırların sonsuz...

Biz uyurken de akıyorsun

Biz tüketirken de

Sen varsın…

Biz yokluğunda unuturken varlığımızı

Düşlerin tutsağı olup

Nedensiz düşlerin gerçeğinde

Savruluyoruz.

Mahmur gözler yok,

Titrek umutlar çok...

De bana hayat:

Ne kadar zamanım kaldı cüzdanında?

Bileyim de

Bozdurup bozdurup harcayım.

Gecelere sinen anlarını

Çalayım rüyalardan,

Harman edip gündüzlerle

Koşayım bilinmezlerdeki sarmaşığa.

26.9.2010

SERAP HOCA