Uygarlık Tasması

SONSUZLUK TEFEKKÜRÜ

***

Sonsuzluğun tefekküründe zaman anlarını duyumsayarak yaşayabilmek, varoluş bilincinin zihin ve beden hazlarına asılı bir hediyedir…

Bilincimin derinlerinden eski bir Yunan bilgesi kulağımı çınlatmakta: “Dünyada ve evrende nice harikalar bulmak ve yapmak mümkündür; ama bunların en şahanesi her zaman insan olacaktır.” Gene de Friedrich Holderlin’in dediği gibi, “Hiçbir şey insan kadar yükselemez ve onun kadar da alçalamaz”…

Aslında insan gerçeği vahşi bir hayvan gerçeğinden farklı değildir. Hatta bu gerçeklik en vahşi hayvanı bile ürkütecek kadar vahşi olabilir. Ancak insan kendi gerçekliğinin bilincine varmış, yani kendini bilmiş bir hayvan olarak ve gene kendi tasarımı olan uygarlık tasmasıyla vahşi güdülerini dizginlemeyi seçmiştir. Uygarlığı dehşete düşüren ara sıra tasmasından sıyrılıp vahşi hayvan güdüsüyle davranan insanlardır. Ne zaman ki insan bir tasmanın uyarısına gerek duymadan kendini bilmiş iradesiyle uygarca yaşar, işte o zaman insanın vahşi hayvan gerçeği evrimleşip etkisizleşmiş olacaktır. Fazla da sıkmadan, insanın vahşi hayvan gerçekliğini kapatıp bir daha etkinleşmesini önleyecek tek toplumsal varoluş yolu (yani uygarlık tasması) ilerletilen demokrasi yoludur.

Biz aslında evrenin sonsuz görünümlü yalnızlığı içinde kendi varoluşumuza bir neden ve amaç aramanın verdiği rahatsızlıkla baş edebilmek için, maddenin doğal evrimine isyanından başka bir gerçeklik değiliz… İnsanlaşma aşkıyla maddeyi yenilenebilir varlıklar biçiminde üreten ve tüketen olabildiğimiz gün, evrenin sonsuz görünümlü yalnızlığı içindeki bu isyan kendine küçük bir anlam zaferi kazanmış olacaktır. Maddenin doğal evrimine bağımlılıktan kurtulmaya çabalarken bir eşkıya gibi evreni talan etmeden, maddenin doğasına sevgili ve saygılı kalabilmeliyiz…

Muharrem Soyek