Uyurmuş gibi yatıyordu...

Uyurmuş gibi yatıyordu. Yere yan yatmış ve sanki mahmur bir ikindi uykusunu demler gibi. Mahalledeki çocukların gürültüsüne, kadınların coşkulu kahkahalarına, serinliğin çökmesine rağmen uyur gibi. Birazdan kalkacakmış da. Kuyruğunu sallayıverecekmiş gibi. Kendisine verilen ömrü, delik bir kasede su taşır gibi taşıyacağını bilmeden. Elinde poşetle gördüğü her insana sevinçle koşarak. Kuyruğuna tel bağlanmış, kafasına taş atılmış, adı mahallenin itine bile çıkamamış birisi olarak. Uyurmuş gibi yatıyordu. İnsanda yerden alınıp sevilmek hissi uyandırıyordu. İnsan dediysem. Lafın gelişi.

Ama uyumuyordu o. Binlerce arabanın geçtiği bir otoyolda yol kenarında uyunmazdı. Kim bilir? Hangi saat , gece kaçta? Ya da bir sabah vakti. Son kez gördüğü bir araba ona vurup gitmişti. Bir kemik için. Aç günlerin bitmesi için. Sıcak bir tas çorba için. İnsanlığı ararken ölmüştü. Sahi! İnsanlık en son ne zaman görülmüştü?

Melekler soracak ona: ‘’ Seni insanların bahçesinde yaşayasın diye yarattı Allah, neden onlarla durmadın?’’ köpek başını bir aşağı bir yukarı kaldıracak. Islak burnu heyecandan kuruyacak. ‘’İnsanlar bahçelerine girmemem için bana taş attılar’’ diyecek. Afette, depremde insanlara yardım edesin diye de yaratıldın peki?’’ diye soracaklar. Köpek hafif tebessüm edecek ‘’İnsanlar Deprem olunca Allah ceza verdi diyorlar. Öncesinde bir şey yapmıyorlar. Sonrası da malum’’ diyecek. Melekler soracak da soracak’’Polisler, askerler, itfaiyeciler, Villası olanlar , yalnız olanlar, çiftçiler ve köylüler neden seni beslemedi?’’

Duyarlı insanlar bu dünyaya pek tahammül edemezler bunu biliriz. Sanatçılar, yazarlar, şairler savaş, kan ve riya dolu bu dünyaya çoğu zaman katlanamazlar. Peki ama bu kadar hem de milyonlarca; duyarsız , tembel, vicdansız insan nereden çıktı? Tarlada biten ot gibi bu kadar eğitimsiz, cahil, kaba insanlar nereden çıktı? Suçun, şiddetin, sapıklığa varan terbiyesizliğin artışı tesadüf olabilir mi?

En düşük puan alan insanları Eğitim fakültelerine koyan bizler. Öğretmenliği subay eşi mesleği yapan devletlumuz. Eğitime en az parayı harcayıp, öğretmenleri imkansızlıklarla donatan sistem.

Bizi çıkmaz sokaklara sokuyor bu aymazlık. Soruları bilmek yetmiyor. Çocuklarını satan aileler var bu ülkede. İşini iyi yapmayan belediyeler var. Yol kenarında can veren hayvanlar var. Ve bu vatan bizim. Daha ne olsun?