Uzak çocuk ve ben

I

Çocukların unutmaktır büyüsü

Sıyırıp alırlar kırların üzgün kalbinden

Günlerin tozlu belleğini

Açar solar unutmanın dere taşları

Çocukların dönüşümünde

Oyunlarını gökyüzüne ödünç veren bir duruluk

Yolların gamzesinde

Koşup durulmanın kısa listesi

Bahçelerin ellerinde ışır göz ucuyla

Ömür dere kenarında parlar

Sararıp çoğalır kazıdıkça okul günleri

Anılar gündeme girerse

Kucak dolusu yılların bir ayağı takılsa

İncecik kırılır çocuk sesleri

Çocuk, kırların eteğinden akar

II

Kim ölçer solgun günlerin sözcüğünü

Sahi kim ölçer patikaları

Gönül rengimi kamaştırsa ay yeli

Gölgem olur rüyalar

Biliyor musun, yolları izler sevdalar

O tozlu kuşmavi günleri

Sokaklar eğitti beni, alfabem taşlar

Bir bakmışsın beni unutmuş kırlangıçlar

Yaz bahara doymadan

Hayatımın önsözü, o ergen yıllar

Ah, bir bilsen

Kelebek anısı ömür dediğin

Kırlar eğitti beni, alfabem kuşlar