Vah bize vahlar bize annem

İzmir’e 4 bilet lütfen saat 10 için…

Alıcı heyecanlı, satıcı dikkatsiz..

Nişanlı bir çift, kızın anne ve erkek kardeşi, hep birlikte Ankara dan İzmir’e gidecek.

Yol için hazırlanılır keyifle.

Hediyeler hazır yürekler tam güç tıpır tıpır atmada..

Evden ayrılırken nedense pek bir buruktu evde kalanlar, anne hepsine uzun uzun sarıldı tembihlerini yaptı kalanlar üzgün gidenler buruk bir sevinç yaşamak da.

(Uzun zaman sonra bu ayrılıştaki detaylar hatırlanacakdır)

Garaj…

Heyecanla binerler o da ne! Bizim yerimize oturmuşlar.

Bakarlar bilete aynı yeri iki kez satmışlar.. sonra anlaşılır ki bilet alınırken gündüz ve gece 10 biletleri karışmış.. üzülürler.

Hadi, der kızın nişanlısı başka bir güzergah üzerinden gidelim. Bakarlar, zorda olsa bulurlar bileti önce Bursa sonra Bursa üzerinden İzmir.

Tamam oldu bu iş..

İlk gelişidir Bursa ya genç kızın annesi halen bir buruktur, sebebini de açıklar;

Yıllar önce annesi ile babası ayrılmıştır, baba alır başını gider diyar diyar dolaşır yurdu, en son Bursa da hastalanır ve vefat eder mezarı da buradadır…

Sevinç hüzne galip gelir binilir otobüse, satıcı bir adam gelir yolda onları kazadan koruyacak küçük Kuranı Kerim satmaktadır. Hatta şöyle bir şey anlatır;

Ben bu cevşen duasını başka bir otobüsteki 3 bayana sattım kaza olmuş onlara bir şey olmamış, sizde alın diye ısrar eder.

Dayanamaz kızın annesi alır, onu özenle göğsüne koyar, gelin kız takılır annesine;

-Eh anne şimdi bir şey olsa sen kurtuldun, vah bize vahlar bize.

Pencere kenarında yerine kuruldu kızımız, yanına da annesi damat namzedi onun yanına kayınbiraderde ön koltuğa.

Buldukları en uygun yer burası idi.

Elinde biletle biri yaklaştı, kızın kardeşine sinirli bir şekilde

-Pencere kenarı benim dedi, lütfen kalkın…. delikanlı kalktı özür dileyerek..

Otobüs hareket etti.. anne baktı bir kızına bir damadına..

İçi elvermedi,

-Gel kızım dedi seninle yer değiştirelim ben pencere kenarına oturayım.

Kızın gözleri ışıldadı, keyifle kalktı..

Yan yana oturdular sevdiceği ile, geceden beri yolda olmak yormuştu aileyi..

Uyku yavaş yavaş sarmaya başladı..

Sabah Uludağ’ın görüntüsü de pek bir hoştu, kız annesine;

-Dağlar ne güzel değil mi anne, dedi. Anne kızına sevgi ile baktı

Evet dedi bu griliği seviyorum dedi ve ekledi

-Sen sırtıma doğru koy başını,

Döndü arkasını sakladı kızını sanki gelecek tehlikeyi sanki hissetmişti. Gözkapakları ağırlaştı, garip bir uyku idi… Ve sonra kocaman bir gürültü bağrış çığrış insanlar ..Kız fırladı yerinden, şaşkın, bilinçsizce baktı anne ve erkek kardeşini kaldıran beyefendi kanlar içinde

Başını yasladığı camdan gelen darbe ile…

Bağırdı….camları yumrukladı açsınlar kapıları diye..

Kardeşi ve nişanlısı kollarından bacaklarından tuttular anneyi, kızın yaptığı sadece bağırmaktı ve bu satırları yazarken gözlerinden akan yaş…

Yıllar sonra bile aynı hüznü ve acıyı yaşıyordu… Şu anda hayatta oluşumun iki kere sebebi sensin annem…. Çok özlüyorum seni annem çok..

Gün gerekmez annelerimize hediyede istemez… Bir telefon yeter, sesinde kuşlar uçuyorsa anneye yeter..

Tüm kadınlarımızın günü kutlu olsun.. Öyle yada böyle.. karşı çıkılsada hepimize anımsattıkları var...Herkes gönlü nasıl istiyorsa onu yappsın .. Saygılar efendim..