- Kategori
- Şiir
Vardiyalı sekme
ilk toprağa adım atan vardiyadaydım
elimde on suhuf
küçük bi bahçe ve küçük bi bahçe arasında çocuk
kelebeğin başını okşamak sevap
kanatlarını yolmak günah
güneşi doğurmak her sabah pencereden
ve batırmak her akşam canına canına
üç kul hü bi elham
bi elham bi ihram
bi kapl kriz çıkartıyor
ortalık toz duman
ah nasılda kesiyor insan uykusunu
düşlerinin ortasından
oysa gelirken yanımıza almıştık allahımızı
herkes sımsıkı saklıyordu birbirinden sarılmasını
birileri sürekli çağırıyordu sofrasına
suyun ve ekmeğin hatırına doyuyordu insan
kuşları ve tirenleri ve cezayirli menekşeleri
kendinden geçerken gördüm
hoş istemiyordu onlar da bilenmeyi
ama çığlık ve düdük ve isyan kokuyordu
anneler sütlerini kesti
kan gövdeyi götürdü nicedir haber yok
toprak sürüldü apar topar
dörtnala giderken tavsadı kısrak başı
yeminli hempalarla
marşlarda düzen yok
deniz
bildiğin
dalgada