Varlığınla yok olan bedenim

Varlığınla yok olan bedenim. Seni anlayamıyorum her düşüşün bir öncekinden daha keskin ve acımasız. Gelmek istiyorum koşuyorum ayağım tökezliyor. Yüreğimi yaralıyor seslenişlerin birer çığlık gibi anlamak istemiyorum.

Telefona her sarıldığımda karşımda o sessiz titrek kişi. Yalpalıyor konuşurken, akıcı değil bekliyorum sözler takılıyor düğümleniyor boğazında. Sevgiden yoksun sözcükler bir ırmak gibi akıyor. Güzel diyor sevmek, hep övüyor ama hiç seviyorum diyemiyor.

Saatler akıyor bir daha arıyorum karşımda o aynı ses arkadaşım diyor kahroluyorum. Sebepsiz miydi seslenişlerimiz. Ne kadar yakındı dokunuşlar oysa. İçtenlikten yoksun muydu öpüşleri. Sigara dumanları arasında kaybolmak istiyorum. Şehrin en kalabalık caddesinde fark edilmeden yürünmek istiyorum. Koşmak istiyorum ama kocaman bir nehrin, okyanusun ortasında koşmak batmadan.

Anlamını yitirdi duygular. Sevmekten kaçıyorum ama içimde büyük bir aşk taşıyorum. Beni boğuyor gülüşleri, düşleri, hiç biri beni yansıtmıyor çünkü ben aşığım o sevmeye çalışıyor. Bende ama hiç dokunamıyorum. Sesini duymak kocaman bir dünyanın en güzel kapısından yaşama bakmak gibi. Duymak istiyorum daha çok ama bir türlü konuşturamıyorum. Yazıyorum onlu olan her şeyi ama söyleyemiyorum.

Onu tanımaya çalışıyorum o hep geçmişte saklı duyguların arkasına sığınıyor. Korkuyordu ama yinede yaklaşıyordu. Canı yandığında, can yakmaktan korkmuyordu ama sevmekten korkuyordu. Sevgi boğuyordu ya da bulamamıştı aradığını.

Git diyor gidemiyorum anlamıyor işte beni. Aşkın bende nasıl giderim seni nasıl atarım diyorum anlamıyor. Şimdi en azgın dalgaların arasında kaybolmak istiyorum. Yağmurda ıslanmak ama saatlerce. Beni anlatmak, her şeyi söylemek ben sana ölürüm, diye bilmek.

Şehrin ışıkları kapanıyor. Ben beni arıyorum bulmaya çalışıyorum. Kayboluyorum anlamsız düşüncelerin içerisinde. En olmazlarda karşıma çıkıyor yine seviyorum bir tek bunu kabul ediyorum daha diyor evet diyorum aşığım.

Kaçıyor, koşamıyorum peşinden engeller büyüyor. Yüreğinde kelepçe yaşamaya çalışıyor ben onu çıkarmaya çalışıyorum o yaşamaya çalışıyor, öyle kapalı kapılar ardında.

Anlatıyorum sevgimin dünyaya yeteceğini ama anlamıyor. Hep kaçıyor en güzle sözlerden kabullenmek istemiyor yara aldığı duyguları. Sadece git diyor. Kırıyor sözleri beni unutamıyorum ama daha çok seviyorum her kırılışın ardından.

Ve şimdi sadece, gidiyorum sesi kulağımda. Şehrin ışıkları sönüyor ben gidiyorum

Anlatmaya çalışmadan yaşama bir selam çakıp gidiyorum. Bende olan aşkıyla bir daha sevmemeye gidiyorum.

Son diyorum gidiyorum işte artık susun. Duymuyorum çığlıkları sadece içimde büyüyen bir aşkla gidiyorum.

Yaşam ne verdi bizlere sevgi… Yoksun olduktan sonra anlamını yitiren bir öpüş gibi.
Aşk… Yaşayamadıktan sonra, anlamsız düşler gibi sahte acımasız, yalan
İstediğin oldu ömrüm, hayatım sevmeyeceğim kimseyi hadi şimdi git herkese söyle. Bir aşık daha öldü de