Ve bir mart daha biter...

Bir mart akşamı daha savurdu küllerini üzerime ve bir ömür daha geçti. Daha kaç beden giyeceğim, daha kaç ruh kirleteceğim bilmiyorum. Bildiğim her seferimin bir başlangıç her sonunda bir ölüm olduğu iyi ki doğdum..

Sabah haberleri her zamanki gibi sıkıcı, insanlar gerçekten aptal, asıl aptallıksa hala o insanlarla aynı dünyayı paylaşabiliyor olmak. Haberin büyük başlığı internette chatleştiği (her ne kadar dilimizde chatleşme diye bir kelime olmasa da) için karısını on beş yerinden bıçakladı.  On iki yaşındaki kızı üvey annesi yirmi altı adama sattı ama yargının kararı kız kendi istemiş(kimi zaman en büyük ceza çocuk olmak). Bilmem kimi protesto eden öğrencilere biber gazı sıkıldı(gaz sıkılan yer çocuk hastanesi önü). Geçen sene bir öğrenciyi hastanelik etmişlerdi yoğun bakımdaydı, bir daha haber alamadık, peki kaçırılan asker vardı, pardon sanırım o sırada bilmem ne partisiyle bilmem ne partisi birbirine girmişti, helikopter kazası on beş saniye geç, yakalandılar otel odasında kaçamak yaparken bilmem kimin ünlü torunun torunun teyzesinin oğlu… Bunun cümlesini kurmak bile en az beş dakika, bir tanıtım filmi izledim geçenlerde emniyet kemeriyle ilgili hayat gerçekten 3 saniye dahası yok..

Günlerden Pazar güneşli harika bir gün bilmem ne caddesinde salına salına yürüyorum. Sonra bir kalabalık etrafta fısıldanmalar, koşuşturmalar, dersiniz bedava çeyrek altın dağıtılıyor. Hatta en tuhafıysa bir kadının marketten koşarak poşetlerle fırlayıp, yanındaki arkadaşına şu sözleri sarf etmesi, koş koş ayten kaza olmuş, belki ölü falan vardır. Cep telefonunu kapan koşturuyor. Ne oldu şimdi gelen ambulans yetkilileri kalabalık yüzünden yaralıya zamanında müdahale edemediği için öldü koş koş ayten öldürdük adamı ben bile kimi zaman söyleyecek bir şeyler bulamıyorum..

Yazan: Çağla ALTUN