Ve deniz ve ölüm ve insan üstüne minik bir öykü

Pırıl pırıl maviliğin altında derin bir laciverttir okyanuslar,

Böyle bir okyanusta geçiyor minik öykümüz herhangi bir zamanda,

Öykü kahramanları köpük köpük dalgalar,

Dalgalar ki ölürler kıyılara vuranda.

Okyanusun birinde küçük bir dalga varmış.

Ama öyle böyle değil, küçücük mü küçücük,

Balıklarla sandallarla ışıklarla oynarmış,

Köpüğünde her daim yaşam dolu gülücük.

Derken bir gün dalga dalga bir haber gelmiş,

Tüm keyfi kaçmış küçüğümüzün yüzü asılmış,

Kıyıya vuran dalgaların öldüğünü öğrenmiş,

Köpüğünü suyunu ölüm korkusu sarmış.

Bilge bir büyük dalga meraklanmış “Ne oldu?”

”Ne oldu da parıltın, böyle aniden soldu?”

“Kıyıya vurup öleceğiz” demiş küçük dalga “Daha ne olsun?”

Gülümsemiş büyük dalga “Bu mu dert ettiğin sorun?”

Hiddetle köpürmüş minik “Beni anlamıyorsun!”

“Anlamayan sensin yavrucuğum” demiş büyük bilge,

“Sen küçük bir dalga değil, koca bir okyanussun...”