Ve o sahnede özlemler, sevmeler yarım kalıyor

“Eyvallahım olmaz kimseye” diyormuşsun! Duyuyorum çok da dik başlıymışsın, yarınların yok aklında, hayatla inatlaşıyormuşsun! “Kader/alın yazısı” nedir bunlar diye dalga geçiyormuşsun, hatta dümdüz olmalıymış yürüdüğün bütün yollar. Gençlik, zenginlik, varlık, sağlık aynı tempoda sürüp gitmeliymiş, kimseye muhtaç olmak diye bir şey olmazmış!..

Dün ve bugündür sadece seni saran, öyle sanıyordun değil mi? Yarınların, yarının dünyasında bekler seni, öyle biliyordun değil mi? Yanlış düşünmüşsün, dinle bak, gerçekleri anlatacağım sana:

Yaş alırsın yollar uzar, zaman daralır

Omzundaki yük her gün biraz daha ağırlaşır

Sendelersin ama hala diktir başın, genç sayılırsın

Sırtındaki koca dağlar arkandan itekler

Devrilmemek için direnirsin

Ve hala gücüne güvenirsin

Çünkü düşmeyi yakıştırmazsın kendine...

Gözlerin iyi görür, kulakların iyi duyar

İşlerin kör-topal da olsa yürür gider

Yine eyvallahın olmaz kimseye!

Nereye kadar sürer bu dik duruşlar

Bak yolun yarısı bitmek üzere

Şimdi geriye sayıyor yıllar

Güneş doğmaya üşeniyor

Batışı hız kazanmış, dağın arkasına iniyor

Saçlarında aklar çoğaldıkça çoğalıyor

Duymanda azalma, görmende bozulma başlıyor

Ellerin titriyor yavaştan yavaştan

Suyunu içiyorsun taş bardaktan

Hangi dağ omuz verecek şimdi sana

Ne kadar da çabuk geçti hayat anlasana

Çocukluk, gençlik derken büyüdün

Yol aldın, işe girdin, yürüdün gittin

Torun-torbayla ömrünü tükettin...

Titreyen mum alevi gibi pır pır ediyor şimdi kalbin

Aklın karışık yavaş ilerliyor adımların

Üzülme dünyanın düzeni bu, çırpınışlar boşuna

Yalnız sana programlanmadı bu hayat

Zaman oyununu böyle tamamlıyor

Biçtiği ömrü, kıyısından köşesinden kırpa kırpa

Senden geri alıyor...

Ve sonra;

Beyaz giysiler içinde sana son rolünü veriyor

“Hadi sahne senin göster hünerini” diyor

Ve o sahnede açılan perde, oyunun son perdesi oluyor

Ve o sahnede özlemler, sevmeler yarım kalıyor

Perde bir daha açılmamak üzere kapanıyor

Ve koca bir ömrün hikayesi bu satırlarla son buluyor...

Ne “Anneler Günü”, ne “Babalar Günü”!..

Rukiye Çelik

15 Haziran 2014/ANKARA