VİRÜS GÜNLÜKLERİ -1-

Başka çarem kalmadı. Dışarı çıkmalıyım. Yiyecek stoğum tamamen bitti.

Artık hayvan sesleri dışında bir ses duymuyorum. Sehpanın üzerine attığım çentikler 26 Nisan 2021'i gösteriyor.

Şebeke suyu gitgide bulanıklaştı. Yaklaşık altı aydır elektrik yok, ondan çok önce tüm iletişim kaynakları çöktü , Virüsle ilgili aldığım son bilgi ise önünün asla kesilemeyeceği yönündeydi. Tüm bilim adamları tek bir görüşte birleşmiş, bu görüşlerini de tek bir cümle ile açıklamışlardı.

"Herkes başının çaresine baksın!"

Bu açıklamadan sonra büyük bir panik başladı. Önce şehirlerdeki marketler yağmalandı. Kolluk kuvvetleri ve sağlık çalışanları da dahil olmak üzere tüm insanlık evlere kapandı. Böylece virüsten başka bir tehlike daha baş gösterdi. İnsan! Artık kimse kimseye güvenmiyordu.

Dışarıdaki hayat tam anlamıyla durdu.

Durmayan tek şey, iktidar partisinin yaptığı siyaset oldu. Fakat yaptıkları siyasete muhatap bulamayınca onlar da bir kenara çekilmek zorunda kaldılar. Buna rağmen kısa bir süre, o da evdeki erzaklar bitene kadar, bazı insanların apartman balkonlarında eski bir alışkanlıkla siyaset yaparak birbirlerine bağırıp çağırdıklarına şahit oldum. Siyasetin insan hayatındaki önemsizliğini acı bir tecrübe ile öğrenen insanlar yüzlerinde saklamaya çalıştıkları bir utançla birlikte yavaş yavaş sustular. Hiçbir ideoloji şu anki sorunlarını çözemiyordu. Tek bir ihtiyaç vardı o da hayatta kalabilmek. Böylece peşlerinden kuvvetli bir rüzgarın ardından savrulan öteberi gibi savruldukları o bütün büyük adamların aslında kendilerinden farklı olmadığını düşünmeye başladılar.

Akşamdan hazırladığım el baltasını ve sırt çantamı aldıktan sonra kitaplığımın önünde durdum. "Sahnenin Dışındakiler" adlı romanı buldum. "Sabiha"yı burada bırakamazdım. Kitabı çantama attım.

Planım bahçe tarafından çıkıp ön sokağa ulaşmak..Neyle karşılaşacağımı bilmiyorum. Bahçe kapısından dışarıya doğru baktım. Bahçeyi çepeçevre kuşatan sarmaşık görüş mesafemi kısıtlıyor...

Kilidi çevirip hafifçe kapıyı araladıktan sonra etrafı dinlerken Defne ağacına dolanmış olan sarmaşığın bir ucunun hafif bir rüzgarın etkisiyle bana doğru tehditvari bir parmak gibi sallandığını gördüm....

Maskemi taktım. Başımı kaldırıp apartmanların pencerelerine doğru göz gezdirdim. Derin bir nefes aldım. Pis bir koku genzimi yaktı. Kapıyı yavaşça itip bahçeye çıktım...