WikiLekas, yumurtalı protesto üzerinden global yandaş yazarlara..

Yeni yıla sayılı günler kaldı. İleri demokrasisini sevdiğimin(!) memleketinde yumurtalı protestolardan sonra iktidara yol gösteren kılavuz köşe yazarları kargalık yaparken; öğrencilerin devlete borçlanarak ileride hasbelkader KPSS sınavını aşıp işe girme olanağı bulduğunda ödemesi gibi uçuk önerilerde akla zarar devam ediyor.

Bu malum kalemini iktidarın emrine istikbalini bağlamış kalemşörler herhalde okuru/yurttaşı sazan sanıyor ki kendi zeka seviyesi hakkında da fikir sahibi olmamıza olanak yaratıyor.

Tarihin sarı sayfalarına bakıldığında güce/iktidara biat eden ve geçimini yani istikbalini bu yolla temin edenler mechul değildir.

ABD’nin ve dolayısıyla müttefiklerinin kirli çamaşırlarını ortaya döken WikiLeaks kurucusu Assange’ın, CIA ajanı olduğu öne sürülen iki kadın ile olan ilişkisi üzerinden suçlandığı bu zavallı güruhun hegomanyasına -işin özü, prezervatif kullanmadan birlikte olmanın bedelini- ingiliz sosyetesinden asil bir kadının “Kanlı savaşları yapanlar elini kolunu sallayıp gezerken sadece kirli çamaşırları ortaya döktü diye tutuklu kalmaması gerekir” diyerek bir kefalet ücretini ödeyerek başkaldırdığı notunu düşelim, bizim sosyete binlerce dolarlık tektaş yüzük göstererek resim vermeye devam etsin!

İyi ki dünyada sadece cüzdan sahipleri değil, vicdan sahipleri de yaşıyor diye çok şükür(!) demeden önce Assange yapılan saldırıda sözde sol ve feminist köşe/yazar takımının da olduğunu not edelim.

Yandaş ya da liboş veya iktidar yalakası dediğimiz türden gazete köşelerini kaplamış kalemşörler dünyanın her yerinde var ne yazık.

Ve bugün Radikal’de yer alan NewStatesman yazarı John Pılger makalesi çevirisinde yazar bu örneklere yer veriyor. Pılger: “Birçok medya feministi, hakkındaki tecavüz ithamı kanıtlanamayan Assange’a karşı saldırıya dahil oldu.Oysa bu davada kadın meselesi istismar ediliyor.” diyor. “Libby Broks Assange’a Guardian’da demediğini bırakmıyor.” diye devam eden yazıda özetle Assange’a koruyun deniliyor.

Daha önce blog sayfalarında WikiLeaks ile ilgili yer verdiğim yazılarda özetle ABD’nin izin verdiği kadarı ile yayımlar yapıldığını ifade etmiştim. WikiLeaks’a belgelerin çoğunun sanal yoldan ulaştığını bildiğim için yine aynı iddialarımın arkasındayım. Belgeleri servis edenler öğrenmemize izin verilenler kadarına müsaade ediyorlar. Olayı çok boyutlu düşünmek ve irdelemek gerekiyor. Bir bakıma dünya ülkelerinde, politik çevrelerin kirli ilişkileri deşifre edilirken duyarlı bireylere de “sizin politikacılar bu düzeyde” diye işaret ediliyor. Ve bana göre dünya siyasetini yeniden formatlama işlemi böylece sürüyor. Ancak konumuz bu değil kuşkusuz. Bu yazının asıl vurgulamak istediği nokta yerelde veya uluslar arası ölçekte kamuoyunu yönlendirme gücüne sahip olan kalemlerin biçare çukurluklarına dikkat çekmek.

Okur/yurttaş donanımı, bilgi birikimi ölçüsünde yaşananları, yazılanları okur ve ona göre bir düşünceye varır. Burada doğru bilgilendirme gerçeklerin ortaya çıkması için yaşamsal önem taşır. Kamuoyunun yakından takip ettiği “Ergenekon” davası sürecinde özellikle yandaş medyada atılan manşetleri anımsadığımızda zanlı/sanık konumunda bireylerin nasıl yargısız infaz edildiğine tanık olduk. Dün yazdığım yazıda yer alan örtülü ödenekten harcanan 7.5 milyon ile ilgili manşetleri, televizyon programlarını bir anımsayın isterseniz. Yine gazetelere yansıyan ve benim blog sayfasına taşıdığım örtülü ödenek harcamalarında bütçede öngörülenin neredeyse 1665 kat artmasını sorgulamak gerekir.

Geçmişte örtülü ödeneğin nerelere harcandığına dair elimizde olan bilgiler bugün içinde kuşku/kaygı taşımamıza yol açıyor.

Acaba geçmişte olduğu gibi örtülü ödenekten nemalanan köşe/yazarlar var mıdır? Hangi sivil toplum kuruluşları desteklenmektedir vb. soruları çoğaltabiliriz. Devletin belkide haklı gerekçelerle kullandığı örtülü kalemi üzerindeki spekülasyonları ortadan kaldırmanın yolu en azından herkesin hemfikir olacağı bir denetim mekanizması geliştirmektir.

Kendi koruyucu dokunulmazlık zırhından kurtulmayı becerememiş var olan meclisten en azından demokrasinin şeffaflık olduğu gerçeğinden hareketle kendilerinden vazgeçtik medyada kalem kullanan, kitleleri etkileyen gazetecilerin varlıklarının hesabını verebilecekleri bir yol bulabilseler.

Biz okurlarda kimin ne kazandığına yazdığına bakarak kimlerin ne kadar “şartlı refleksler” gösterdiğini düşünerek daha sağlıklı fikre varabiliriz.

Yeni yıla günler kaldı. Daha yaşanılır, 2010’dan daha güzel bir Türkiye düşü neden kurmayalım. İyi yıllar, babalarını göremeden büyüyen çocuklar…